Roadtrip VS en Canada: week 5
Door: Tineke en Mike
21 September 2009 | Verenigde Staten, Santa Monica
VOORAF: ZIE WWW.TINEKEMIKE.NL VOOR FOTO'S EN FILMS!!!
Zondag 13-9
Van Port Hardy naar Victoria (Canada, Vancouvereiland in de lengterichting doorkruist) (500 km).
Bewoonde noordpunt van Vancouvereiland (Port Hardy en omgeving) is nog redelijk ruig. Met ook (eind augustus/september gegarandeerd) zwarte beren, ondermeer op de hiketrail lang de rivier in het bos.
Vanaf Campbell River wordt het (aan de oostkust) een stuk minder. De westkust (Tofino) is heel mooi weten we van afgelopen jaren, maar zit helaas dit jaar niet in de planning…. In Campbell River op de bekende boardwalk aan de Discovery passage gekeken naar de vissers en voorbijgaande (grote) boten, altijd weer een mooi uitzicht (en prima ijs en/of fish and chips). 3 orca’s vanaf land een tijdlang kunnen volgen (vrij uitzonderlijk daar). Tevens een glasblazer bezocht (bij de Boardwalk) en een mooie dolfijn gekocht. Daarna verder naar Victoria. Duidelijk terug in de bewoonde wereld vanaf Nanaimo: auto’s, auto’s, auto’s en heel veel mensen. Mooiste deel van de vakantie is zeker voorbij.
Maandag 14-9
Van Victoria (Canada, Vancouvereiland) naar Mount Rainier (VS, Washington State) (550 km).
Met de veerboot van Victoria naar Port Angeles (de VS, Washington State) en vervolgens gereden naar Ashford bij Mount Rainier National Park. Via de 101, 106, 3, 302, 16 (zuid), 5 (noord), 18, 164, 410, 123 en 706 (door Mount Rainier Park).
Op de veerboot wat blows gezien (Tineke één orca) en dolfijnen. Niet zoveel als vorig jaar. Wel een mooie oversteek die een wat droevig gevoel opleverde: we hebben Canada verlaten. Maar volgend jaar komen we zeker terug!! In de VS (Washington State) erg druk!!! Allereerst naar de Walmart: de nieuwe cd van John Fogerty gekocht: The Blue Ridge Rangers Ride Again. Erg lekkere country muziek (oude covers) voor in de auto. Een aanrader voor de mensen die van CCR en/of country houden. In de VS maar 12 dollar (8 euro).
Weer veel oude auto’s gezien (altijd prijs in de VS). Ook helaas veel bosbouw: grote gaten in de bossen, op bergen en veel homogeen (eenzijdig) bos. Werd pas mooier in de buurt van Mount Rainier. Hele mooie wegen en rivieren maar geen beren meer…..De 123 en de 706 door het park heen waren zelfs erg mooi. Helaas halverwege aardedonker (zoals we dat in Nederland niet meer kennen). En muisstil. Heel mooi om met de cabrio (open dak) doorheen te rijden en af en toe te stoppen met de motor uit. We zijn duidelijk terug in de VS want geen wild gezien (maar wel weer kogelgaten in verkeersborden en ‘no shooting zones’. Rond 21.00 uur waren we in de Lodge.
Dinsdag 15-9
Van Mount Rainier National Park (Washington State) naar Crater Lake National Park (Oregon) (VS).
Via de 12, 97, 138, door Crater Lake Park en via de 62 naar Prospect (Packwood, Yakima, Bend, Crater Lake, Prospect) (700 km).
Zowel gisteravond bij zonsondergang als vanochtend bij zonsopgang géén wild. Terwijl we toch stevig door de bossen reden en er bijna geen ander verkeer was. Vreemd…..
Deels zeer rustige wegen, einde vakantieseizoen?? De herfst doet voorzichtig van zich blijken. Gele bladeren en bladuitval. Na Yakima een stuk warmer: van 10 naar 25 graden. Zon brandt weer!!
Langs de 97 voorbij de Interstate 84 oneindige gele/bruine net geoogste akkers. Toch nog de benzine bijna op. Scheelde een tiental mijl…. Bij de Crooked River (net voorbij Madras) een mooie diepe kloof van zo’n honderd meter met oude bruggen. Tegen zonsondergang herten. In het donker een aanrijding met twee herten voorkomen: oplichtende oogjes verraadden het oversteken (Tineke lag al over de bestuurder).
Woensdag 16-9
Via Crater Lake National Park (Oregon) naar Lassen Vulcanic National Park (Californië) (VS). (Via de I-5 en de 89 (dwars door Lassen) (500 km).
Verwachtingen waren niet hoog gespannen maar Lassen Vulcanic National Park is van een verbluffende schoonheid. Was één van de mooiste dagen van de hele roadtrip. Alleen de 40 in Canada onder Calgary is van een gelijke (maar andere) schoonheid (zie eerdere verslag).
Op de 89 kwamen ons weer de nodige bossen tegemoet: grote vrachtwagens met dikke boomstammen. Op de 89 ook de mcCloud looproad genomen: erg mooi en zeer rustig: niemand meer te zien of te horen (let op: einde vakantie seizoen, zal in hoogseizoen heel anders zijn). Wel veel vogels, vlinders en eekhoorns (dikke grijze ook). Hele dag glasheldere, staalblauwe lucht.
Aangekomen bij het toegangshok van het National Park zagen wij schuin boven ons wel de juffrouw in het hok maar zij ons niet. Na enige tijd wachten en vervolgens zwaaien ging het luikje boven ons open onder het uitroepen van de kreet ‘your car is so small, I couldn’t see you’………(dan heeft ze de Mazda mx5 nog niet gezien!).
Mooie dikke bomen (First grown forest) in Lassen. En ook mooie vergezichten. Op bijna 3000 meter hoogte gereden.
In het kader van werkverschaffing ter bestrijding van de gevolgen van de financiële crisis (werkeloosheid) zijn veel wegen van een nieuw wegdek voorzien, vele bruggen vernieuwd en veel onder constructie. Ook in Lassen. Grootste deel van de weg vernieuwd, erg plezierig rijden. Als je deze weg rijdt (buiten het seizoen) heb je het in Europa wel even gehad: gruwelijk mooi. Auto vaak gestopt, motor uit en elkaar sprakeloos van de overdonderende schoonheid aangekeken. Berglandschap van vulkanen, zwaar begroeid met bos en veel oude bomen. Zeer afwisselend landschap. Na iedere bocht (en dat waren er veel) weer een nieuw fris en vaak verbazingwekkend mooi uitzicht. Helaas de Kings Creek Trail (8 km) niet kunnen lopen (tijdgebrek), moet heel erg mooi zijn (maar ook erg zwaar: 7 uur).
Lassen staat bij ons genoteerd voor herhaling!!! Een must als je ook maar enigszins in de buurt bent (en het redelijk helder weer is).
Donderdag 17-9
Lassen Vulcanic National Park > Mammoth Lakes (Californië) (89 en 395) (600 km).
Bijna de hele dag de 89 gevolgd. Mooie weg, door veel bos en langs grote bomen. En stoffige dorpjes waarin je je 50 jaar of meer terug waant. Vanaf Truckee weer druk en rond Lake Tahoe heel druk. Is een soort Loosdrecht maar dan in het kwadraat en bos in plaats van weiland. Zuidelijkste puntje van Lake Tahoe is wel mooi maar nog steeds druk met ook hele grote vrachtwagens (en dan echt heel groot). In het zuiden het visitorcentre bezocht en de Taylor Creek. Daarin zalm: kokanee. Net een grote goudvis.
Via ondermeer de Monitorpass naar Mammoth Lakes en daar overnacht. Samengevat: een echte reisdag, wel mooi maar niet iets waarvoor je naar de VS moet gaan.
Vrijdag 18-9 Mammoth Lakes > Tulare (Californië) (600 km).
Via de Tiogapas door Yosemite. Erg mooi (grote rotspartijen (bergbeklimmers), mooie bomen en vergezichten). Maar het tweede deel ook erg druk. Te druk in Yosemite Valley: een grote camping/parkeerplaats. Lijkt ook wat op de Apenheul maar dan zonder apen. En dat terwijl het seizoen voorbij is!! De Valley is wel omgeven door spectaculair hoge rotspartijen, die je gezien moet hebben. In het westen van Yosemite ook aanzienlijke bosbranden geweest. Geen tijd voor (uitgebreide) wandelingen. Is immers dit jaar alleen een roadtrip en we zijn al eerder geweest. Vervolgens naar King Canyon en Sequoia National Park (via de 41 en de 180). Sequoia’s (hele grote bomen) bekeken. En die zijn daar genoeg, je rijdt er met de auto gewoon tussen door (vooral op de 194). Korte wandeling naar de bomen genaamd General Grant en General Sherman. De laatste is de grootste (niet de langste) boom ter wereld (De langste boom is een redwood in Redwood National Park aan de kust van Californië). Erg indrukwekkend. De 180 was al mooi maar de 194 (door Sequoia NP en vervolgens naar Visalia) is nog mooier, zeker bij zonsondergang! In beide parken bijna geen toeristen: ligt erg afgelegen en Sequoia’s kun je ook bij Yosemite zien. Toch zéér de moeite waard de parken te bezoeken! Het laatste stuk (naar Visalia en vervolgens Tulare) moesten we in het pikkedonker rijden. En dit keer géén klachten over geen wild. Want niet alleen (weer) een hert voor de auto maar ook 3 (drie) beren. Totaal onverwacht aan het einde van de middag. Lopende op de trail naar de General Sherman stak er vlak voor ons een bruine beer over. En op de terugweg zagen we er nog 2 (allen op korte afstand). Erg mooi!! Eén van de beren was aan een oor voorzien van een ‘tag’: ons werd verteld dat dit een opdringerige, deels gevaarlijke beer was (ging in auto’s, enz.). De ´tag´ (met nr. 55) maakt hem beter herkenbaar voor eventuele maatregelen (na meer meldingen). Pas om 21.00 uur in hotel, toen was het al anderhalf uur donker….. Temperatuur was nog steeds zo’n 37 graden!!
Zaterdag 19-9
Tulare > Death Valley (Furnace Creek) (Californië).
Via 99, 178 en de 190 (550 km).
Landschap werd steeds desolater, veel auto’s en vervuiling. Na Trona knapte het snel op en werd het zelfs erg mooi. Trona zelf (halverwege de 178), is een troosteloos industriestadje waar je helemaal niet wilt zijn. Veel leegstaande, vervallen huisjes. Onvoorstelbaar te bedenken dat Los Angeles op minder dan één dag rijden ligt van de leegte (wildernis) en schoonheid na Trona. Temperatuur liep het laatste stuk op naar 46 graden (doet ondermeer pijn aan je ogen). Toch met dak open gereden en heel veel water gedronken. En eindelijk iets waar Tineke niet goed tegen kan: de hitte!!
´s Avonds vanuit ons hotel in Death Valley (Furnace Creek) met de auto het donker ingereden met open dak. Vervolgens de auto geparkeerd, stoelen naar achteren en naar de sterrenhemel getuurd. Toch ook anders dan in Nederland. Bijv. zo’n nevel van licht rond bepaalde groepen van sterren. En nog steeds ruim 40 graden.
Zondag 20-9
Death Valley > Santa Monica (Los Angeles) (Californië).
Via 190, 127, I-15 en I-10 (500 km).
07.00 uur opgestaan. Was onze eerste nacht met volledig airco, niet lekker maar wel noodzakelijk voor enige nachtrust. Ontbeten in auto (candybars) en Death Valley verder bekeken. Was om 08.00 uur al weer 40 graden. Vervolgens 450 km naar Los Angeles, Santa Monica. Mike dacht een ‘point of internet’ te zien en wilde stoppen om met de laptop de mails te bekijken. Helaas (of gelukkig?): er stond ‘point of interest’.
Bijna diesel getankt i.p.v. benzine……. Alleen doordat aansluiting van de pomp op de tank van auto niet klopte ging het goed…….Op de I-15 net voor Barslow nog koffie en koek bij Peggy Sue’s 50’s dinner (niet te missen): originele tent uit de 50ties met allerlei spullen uit die tijd. En een uitgebreide souvenirshop.
Vreemd gevoel om weer aan te komen en te slapen in het hotel waar we 8 weken geleden begonnen……… Einde roadtrip. Nu al heimwee, volgend jaar weer/meer.
Zondag 13-9
Van Port Hardy naar Victoria (Canada, Vancouvereiland in de lengterichting doorkruist) (500 km).
Bewoonde noordpunt van Vancouvereiland (Port Hardy en omgeving) is nog redelijk ruig. Met ook (eind augustus/september gegarandeerd) zwarte beren, ondermeer op de hiketrail lang de rivier in het bos.
Vanaf Campbell River wordt het (aan de oostkust) een stuk minder. De westkust (Tofino) is heel mooi weten we van afgelopen jaren, maar zit helaas dit jaar niet in de planning…. In Campbell River op de bekende boardwalk aan de Discovery passage gekeken naar de vissers en voorbijgaande (grote) boten, altijd weer een mooi uitzicht (en prima ijs en/of fish and chips). 3 orca’s vanaf land een tijdlang kunnen volgen (vrij uitzonderlijk daar). Tevens een glasblazer bezocht (bij de Boardwalk) en een mooie dolfijn gekocht. Daarna verder naar Victoria. Duidelijk terug in de bewoonde wereld vanaf Nanaimo: auto’s, auto’s, auto’s en heel veel mensen. Mooiste deel van de vakantie is zeker voorbij.
Maandag 14-9
Van Victoria (Canada, Vancouvereiland) naar Mount Rainier (VS, Washington State) (550 km).
Met de veerboot van Victoria naar Port Angeles (de VS, Washington State) en vervolgens gereden naar Ashford bij Mount Rainier National Park. Via de 101, 106, 3, 302, 16 (zuid), 5 (noord), 18, 164, 410, 123 en 706 (door Mount Rainier Park).
Op de veerboot wat blows gezien (Tineke één orca) en dolfijnen. Niet zoveel als vorig jaar. Wel een mooie oversteek die een wat droevig gevoel opleverde: we hebben Canada verlaten. Maar volgend jaar komen we zeker terug!! In de VS (Washington State) erg druk!!! Allereerst naar de Walmart: de nieuwe cd van John Fogerty gekocht: The Blue Ridge Rangers Ride Again. Erg lekkere country muziek (oude covers) voor in de auto. Een aanrader voor de mensen die van CCR en/of country houden. In de VS maar 12 dollar (8 euro).
Weer veel oude auto’s gezien (altijd prijs in de VS). Ook helaas veel bosbouw: grote gaten in de bossen, op bergen en veel homogeen (eenzijdig) bos. Werd pas mooier in de buurt van Mount Rainier. Hele mooie wegen en rivieren maar geen beren meer…..De 123 en de 706 door het park heen waren zelfs erg mooi. Helaas halverwege aardedonker (zoals we dat in Nederland niet meer kennen). En muisstil. Heel mooi om met de cabrio (open dak) doorheen te rijden en af en toe te stoppen met de motor uit. We zijn duidelijk terug in de VS want geen wild gezien (maar wel weer kogelgaten in verkeersborden en ‘no shooting zones’. Rond 21.00 uur waren we in de Lodge.
Dinsdag 15-9
Van Mount Rainier National Park (Washington State) naar Crater Lake National Park (Oregon) (VS).
Via de 12, 97, 138, door Crater Lake Park en via de 62 naar Prospect (Packwood, Yakima, Bend, Crater Lake, Prospect) (700 km).
Zowel gisteravond bij zonsondergang als vanochtend bij zonsopgang géén wild. Terwijl we toch stevig door de bossen reden en er bijna geen ander verkeer was. Vreemd…..
Deels zeer rustige wegen, einde vakantieseizoen?? De herfst doet voorzichtig van zich blijken. Gele bladeren en bladuitval. Na Yakima een stuk warmer: van 10 naar 25 graden. Zon brandt weer!!
Langs de 97 voorbij de Interstate 84 oneindige gele/bruine net geoogste akkers. Toch nog de benzine bijna op. Scheelde een tiental mijl…. Bij de Crooked River (net voorbij Madras) een mooie diepe kloof van zo’n honderd meter met oude bruggen. Tegen zonsondergang herten. In het donker een aanrijding met twee herten voorkomen: oplichtende oogjes verraadden het oversteken (Tineke lag al over de bestuurder).
Woensdag 16-9
Via Crater Lake National Park (Oregon) naar Lassen Vulcanic National Park (Californië) (VS). (Via de I-5 en de 89 (dwars door Lassen) (500 km).
Verwachtingen waren niet hoog gespannen maar Lassen Vulcanic National Park is van een verbluffende schoonheid. Was één van de mooiste dagen van de hele roadtrip. Alleen de 40 in Canada onder Calgary is van een gelijke (maar andere) schoonheid (zie eerdere verslag).
Op de 89 kwamen ons weer de nodige bossen tegemoet: grote vrachtwagens met dikke boomstammen. Op de 89 ook de mcCloud looproad genomen: erg mooi en zeer rustig: niemand meer te zien of te horen (let op: einde vakantie seizoen, zal in hoogseizoen heel anders zijn). Wel veel vogels, vlinders en eekhoorns (dikke grijze ook). Hele dag glasheldere, staalblauwe lucht.
Aangekomen bij het toegangshok van het National Park zagen wij schuin boven ons wel de juffrouw in het hok maar zij ons niet. Na enige tijd wachten en vervolgens zwaaien ging het luikje boven ons open onder het uitroepen van de kreet ‘your car is so small, I couldn’t see you’………(dan heeft ze de Mazda mx5 nog niet gezien!).
Mooie dikke bomen (First grown forest) in Lassen. En ook mooie vergezichten. Op bijna 3000 meter hoogte gereden.
In het kader van werkverschaffing ter bestrijding van de gevolgen van de financiële crisis (werkeloosheid) zijn veel wegen van een nieuw wegdek voorzien, vele bruggen vernieuwd en veel onder constructie. Ook in Lassen. Grootste deel van de weg vernieuwd, erg plezierig rijden. Als je deze weg rijdt (buiten het seizoen) heb je het in Europa wel even gehad: gruwelijk mooi. Auto vaak gestopt, motor uit en elkaar sprakeloos van de overdonderende schoonheid aangekeken. Berglandschap van vulkanen, zwaar begroeid met bos en veel oude bomen. Zeer afwisselend landschap. Na iedere bocht (en dat waren er veel) weer een nieuw fris en vaak verbazingwekkend mooi uitzicht. Helaas de Kings Creek Trail (8 km) niet kunnen lopen (tijdgebrek), moet heel erg mooi zijn (maar ook erg zwaar: 7 uur).
Lassen staat bij ons genoteerd voor herhaling!!! Een must als je ook maar enigszins in de buurt bent (en het redelijk helder weer is).
Donderdag 17-9
Lassen Vulcanic National Park > Mammoth Lakes (Californië) (89 en 395) (600 km).
Bijna de hele dag de 89 gevolgd. Mooie weg, door veel bos en langs grote bomen. En stoffige dorpjes waarin je je 50 jaar of meer terug waant. Vanaf Truckee weer druk en rond Lake Tahoe heel druk. Is een soort Loosdrecht maar dan in het kwadraat en bos in plaats van weiland. Zuidelijkste puntje van Lake Tahoe is wel mooi maar nog steeds druk met ook hele grote vrachtwagens (en dan echt heel groot). In het zuiden het visitorcentre bezocht en de Taylor Creek. Daarin zalm: kokanee. Net een grote goudvis.
Via ondermeer de Monitorpass naar Mammoth Lakes en daar overnacht. Samengevat: een echte reisdag, wel mooi maar niet iets waarvoor je naar de VS moet gaan.
Vrijdag 18-9 Mammoth Lakes > Tulare (Californië) (600 km).
Via de Tiogapas door Yosemite. Erg mooi (grote rotspartijen (bergbeklimmers), mooie bomen en vergezichten). Maar het tweede deel ook erg druk. Te druk in Yosemite Valley: een grote camping/parkeerplaats. Lijkt ook wat op de Apenheul maar dan zonder apen. En dat terwijl het seizoen voorbij is!! De Valley is wel omgeven door spectaculair hoge rotspartijen, die je gezien moet hebben. In het westen van Yosemite ook aanzienlijke bosbranden geweest. Geen tijd voor (uitgebreide) wandelingen. Is immers dit jaar alleen een roadtrip en we zijn al eerder geweest. Vervolgens naar King Canyon en Sequoia National Park (via de 41 en de 180). Sequoia’s (hele grote bomen) bekeken. En die zijn daar genoeg, je rijdt er met de auto gewoon tussen door (vooral op de 194). Korte wandeling naar de bomen genaamd General Grant en General Sherman. De laatste is de grootste (niet de langste) boom ter wereld (De langste boom is een redwood in Redwood National Park aan de kust van Californië). Erg indrukwekkend. De 180 was al mooi maar de 194 (door Sequoia NP en vervolgens naar Visalia) is nog mooier, zeker bij zonsondergang! In beide parken bijna geen toeristen: ligt erg afgelegen en Sequoia’s kun je ook bij Yosemite zien. Toch zéér de moeite waard de parken te bezoeken! Het laatste stuk (naar Visalia en vervolgens Tulare) moesten we in het pikkedonker rijden. En dit keer géén klachten over geen wild. Want niet alleen (weer) een hert voor de auto maar ook 3 (drie) beren. Totaal onverwacht aan het einde van de middag. Lopende op de trail naar de General Sherman stak er vlak voor ons een bruine beer over. En op de terugweg zagen we er nog 2 (allen op korte afstand). Erg mooi!! Eén van de beren was aan een oor voorzien van een ‘tag’: ons werd verteld dat dit een opdringerige, deels gevaarlijke beer was (ging in auto’s, enz.). De ´tag´ (met nr. 55) maakt hem beter herkenbaar voor eventuele maatregelen (na meer meldingen). Pas om 21.00 uur in hotel, toen was het al anderhalf uur donker….. Temperatuur was nog steeds zo’n 37 graden!!
Zaterdag 19-9
Tulare > Death Valley (Furnace Creek) (Californië).
Via 99, 178 en de 190 (550 km).
Landschap werd steeds desolater, veel auto’s en vervuiling. Na Trona knapte het snel op en werd het zelfs erg mooi. Trona zelf (halverwege de 178), is een troosteloos industriestadje waar je helemaal niet wilt zijn. Veel leegstaande, vervallen huisjes. Onvoorstelbaar te bedenken dat Los Angeles op minder dan één dag rijden ligt van de leegte (wildernis) en schoonheid na Trona. Temperatuur liep het laatste stuk op naar 46 graden (doet ondermeer pijn aan je ogen). Toch met dak open gereden en heel veel water gedronken. En eindelijk iets waar Tineke niet goed tegen kan: de hitte!!
´s Avonds vanuit ons hotel in Death Valley (Furnace Creek) met de auto het donker ingereden met open dak. Vervolgens de auto geparkeerd, stoelen naar achteren en naar de sterrenhemel getuurd. Toch ook anders dan in Nederland. Bijv. zo’n nevel van licht rond bepaalde groepen van sterren. En nog steeds ruim 40 graden.
Zondag 20-9
Death Valley > Santa Monica (Los Angeles) (Californië).
Via 190, 127, I-15 en I-10 (500 km).
07.00 uur opgestaan. Was onze eerste nacht met volledig airco, niet lekker maar wel noodzakelijk voor enige nachtrust. Ontbeten in auto (candybars) en Death Valley verder bekeken. Was om 08.00 uur al weer 40 graden. Vervolgens 450 km naar Los Angeles, Santa Monica. Mike dacht een ‘point of internet’ te zien en wilde stoppen om met de laptop de mails te bekijken. Helaas (of gelukkig?): er stond ‘point of interest’.
Bijna diesel getankt i.p.v. benzine……. Alleen doordat aansluiting van de pomp op de tank van auto niet klopte ging het goed…….Op de I-15 net voor Barslow nog koffie en koek bij Peggy Sue’s 50’s dinner (niet te missen): originele tent uit de 50ties met allerlei spullen uit die tijd. En een uitgebreide souvenirshop.
Vreemd gevoel om weer aan te komen en te slapen in het hotel waar we 8 weken geleden begonnen……… Einde roadtrip. Nu al heimwee, volgend jaar weer/meer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
