Roadtrip VS en Canada: week 4

VOORAF: ZIE WWW.TINEKEMIKE.NL VOOR FOTO'S EN FILMS!!!

Zondag 23-8
Winthrop > Patheros > Okanagon > Ellisford > Loomis > Nighthawk > Keremos > Princeton > Meritt > Kamloops (Washington – VS > British Columbia – Canada) (550 km).
Door grote brand 140 km om moeten rijden. Toch nog door een groot gebied met dichte rook en stank moeten rijden. Prikkelende ogen en slecht zicht. Stuk voor de grens met Canada parallel aan de 97 gereden (via Loomis en Nighthawk). Was eigenlijk het enige mooie stuk van vandaag (boeren, bergen en bos)….
Zeer kleine grensovergang, geen wachttijden. Vandaag veel herten totdat we 100 km in Canada waren…. Door groot fruitteeltgebied gereden (VS en Canada, wijnroute). Laatste stuk parallel aan de 5 gereden en wel de 5a. Véél dode bomen, ondanks meren erg droog en stoffig. Groot gevaar voor stevige branden lijkt ons. Kortom, niet een van de mooiste dagen……

Maandag 24-8
Kamloops > Little Fort > 100 Mile House > Quesnell > Barkerville > Quesnell > Prince George (British Columbia) (600 km).
Geen beste dag. Erik door zijn knie en moet vakantie beëindigen in Yukon (Canada). Kan daardoor gidsenopleiding (3 maanden) niet afmaken. Heeft van de wel voltooide 2 maanden gelukkig wel alles gehaald.
Wij reden vandaag door een deel van Canada wat we al eens gezien hebben en wat we wel voor gezien houden. Druk (ondanks dat hoogseizoen voorbij is). Aan het begin van de dag steeds minder bomen (ook door insect: pinebeetle), steeds meer (bredere) wegen. Je moet dit stuk echter wel rijden om in het noorden van British Columbia en Yukon uit te komen. Voor mensen die voor het eerst naar Canada gaan is het véél beter om een omweg te maken: via de Icefieldparkway (hebben wij echter al 4x gedaan): erg mooi en een verplicht nummer.
We reden voor Nederlandse begrippen op slechte 80 km wegen. Max snelheid is daar 100 km p/u (!!). Ze halen je dan nog steeds in met ongeveer 120 km p/u. Onbegrijpelijk. Ook in het donker (veel wild!!). Geen politie te zien. Dat is in Nederland toch iets beter geregeld. Het laatste wat je hier in Canada wilt, is een forse aanrijding (met een andere auto, knoepert van een vrachtwagen of een eland om maar iets te noemen…..). Na Williams Lake werd het iets rustiger en de natuur iets mooier: groener en meer reliëf. V.w.b. wild leek het wel of er een neutronenbom was afgegaan: niets te zien (verbazingwekkend in vergelijking met vorige jaren). We maakten een extra uitstapje naar het museumdorpje Barkersville (81 km doodlopende weg, 2e deel redelijk mooi). Pas ter plaatse bleek dat je toegang moest betalen (stond niets van vermeld aan het begin van de 81 km……), maar niet na 16.00 uur. En wij waren er pas om 17.00 uur. Barkersville viel ietwat tegen. We waren al eens in Fort Steele (in het zuiden van Alberta onder Calgary): ook een museumdorpje maar net wat leuker. Tegen schemer heel rustig gaan rijden en met moeite één eland, twee herten en een hele grote specht gespot. Al met al pas rond 22.00 in hotel. Morgen zal het nog wel minder zijn, daarna moet het beter worden (Cassiar/Stewart Highway en Stewart en Hyder). Oh ja, het weer zat niet tegen: bewolking en zonneschijn, 20 graden. Gelukkig geen bosbranden….

Dinsdag 25-8
Prince George > Smithers (alsmaar rechtdoor ongeveer) (British Columbia) (550 km).
Eén uitstapje gemaakt (van ‘alsmaar rechtdoor’) naar Fort St. James. Veel First Nations (indianen). Hangjeugd, zwerfvuil, treurnis, zonde….
Eén zwarte beer gezien onderweg op de 37 (op afstand).
Door heuvelachtig/bergachtig landschap goed te zien hoeveel bos Canada heeft én hoeveel daarvan dood is (door pinebeetle). Ook zonde…..
Veel meren ook. Laatste stukje voor Smithers werd al iets mooier. Niet een van de mooiste dagen….maar zoals we al eerder opmerkten: je moet er doorheen om in het mooie deel te komen.

Woensdag 26-8
Smithers > Stewart > Hyder > Stewart (British Columbia > Alaska > British Columbia) (400 km).
Ontbijt bij Subway, daarna mooie route gereden. ‘s Ochtend slechts 5 graden, oplopende tot maximaal 15 graden in de middag. Bergen met verse sneeuw. Weg een stuk smaller. Veel campers en grote vakantiebussen met auto erachter (pensionada’s ?) op terugreis.
In Morristown (aan de 37, net na Smithers) dikke waterval in rivier. Nog veel zalmen (alhoewel het ter plaatse het einde van de jaarlijkse ‘zalmrun’ was, die in juli begon, zo werd ons verteld). Indianen waren aan het vissen op zalm. Die zalmen hebben dan zo’n 300 km gezwommen vanuit zee om vaak ver landinwaarts eitjes te leggen en te sterven. Blijft een ongelofelijk (mooi) verhaal.
Vandaag begon het ‘wildernisgevoel’. Grofweg alles ten noorden van de 37 bestaat hoofdzakelijk uit wildernis en een paar (gravel)wegen.
Noordelijker dan de 37 gaan wij dit jaar (helaas) niet. We weten dat de 37 (Cassiar Highway) verder naar boven en de Alaska Highway érg mooi zijn met veel wildlife. Maar dit jaar hebben we andere plannen: een lodge én een bootreis door het Great Bear Rainforest: zie de komende weken!!! Moet enorm mooi worden.
De 37a naar Stewart en Hyder is een van de mooiere wegen die je ook gereden moet hebben. Door een dal langs hoge bergen met sneeuw en gletsjers. Mooie bossen (weinig tot geen dode bomen). Stewart en Hyder blijven mooie dorpjes waar je de pioniersgeest nog kunt ruiken en voelen. Ook vandaag weer een zwarte beer gezien: aan het begin van de 37. Aan de kant van de weg, keurig vanuit Mustang kunnen filmen. De vorige jaren veel meer beren gezien, maar wij hadden pech. Mensen die 10 minuten na ons arriveerden bij het hotel hadden 10 beren gezien!!
Stewart en Hyder vormen een ‘tweelingdorpje’, gesplitst door de grens tussen Canada en de VS (het zuidelijkste puntje van Alaska) In Hyder ligt de ‘Fish Creek’: een van de weinige plekken waar je beren op zalm kunt zien vissen. Ook dit jaar hadden we weer geluk: 5 beren: 3 grizzly’s en 2 zwarte beren. De grizzly joeg achter zalm aan en ving ze ook, mooi kunnen filmen (zie de site)!!! Ook dikke grote bevers.
Om in Hyder te komen moet je dus de ‘panhandle’ van Alaska inrijden (en dus de grens over). Ook de douane (2 dames….) was onder de indruk van de Mustang (veel gekker moet het niet worden).

Donderdag 27-8
Stewart/Hyder (British Columbia / Alaska) (20 km).
Vandaag gebleven in Stewart en Hyder in de Ripley Creek Inn. De receptioniste (eigenaresse??) herkende ons weer, want de 4e keer!
Bij wijze van uitzondering vrijwillig vroeg opgestaan (06.00 uur) om naar de beren in Hyder te kijken. Slechts beperkt succes: 1 beren (Grizzly) en de bevers. Vervolgens een tweetal uren bijgeslapen en daarna aan de boeken gewerkt. Weer heerlijk gegeten in Bitter Creek Café (Stewart). Om 19.00 uur weer beren bekeken bij de Fish Creek. Dit keer meer succes: een grote mannelijke Grizzly kwam aanzwemmen en ging met op zalmjacht. Prachtig kunnen filmen (ook op site)!!!

Vrijdag 28-8
Stewart > Prince Rupert (British Columbia) (550 km).
Dag begon met regen. Door die regen zijn de bossen wel groener (niet stoffig). Ook weinig tot geen dode bomen (kennelijk nog geen last van pinebeetle).
Op de cruisecontrol (wat een uitvinding) met zo’n 50 tot 80 km p/u door de coastal Mountains (37 en 16). Afslag (retourtje, 110 km) naar Kitimat genomen. Daar werden we niet vrolijker van. Veel verontreiniging, fabrieken en op de terugweg om de paar minuten een dikke vrachtwagen als tegenligger gevuld met bos (bomen). Wel nog een paar mooie zalmriviertjes gezien met zalm. Blijft indrukwekkend om te bekijken. Geen beren….. Wel totempalen.
Stuk tussen Terrace en Prince Rupert is erg mooi. Breed dal met grote rivier, gelegen tussen hoge bergen met sneeuw. Op het laatste moment zagen we nog een zwarte beer voor de Mustang oversteken. Te snel om hem te kunnen filmen. Was op de vlucht voor een trein……

Inmiddels 13000 km gereden. Morgen heel vroeg op om de inside passage te bevaren met een grote veerboot (van Prince Rupert naar Port Hardy op Vancouvereiland). Daar gaat de mustang de komende twee weken uitrusten en wij whales en orca’s ‘watchen’, naar een lodge ver weggestopt in het regenwoud en vervolgens met een boot (10 toeristen) met kajaks door dat regenwoud varen via fjorden en rivieren. We worden telkens gedropt en gehaald door zo’n klein watervliegtuigje. Op zoek naar zalm, beren, wolven, walvissen, enz. Tussen de lodge en de bootreis zullen we nog een voortgangsbericht plaatsen. Moet het hoogtepunt worden van deze reis…..