Hawaii: Big Island

VOORAF: ZIE WWW.TINEKEMIKE.NL VOOR FOTO'S EN FILMS!!!

Zie voor het verslag van onze vorige reis (2009) naar ondermeer de VS en Canada via Jan Doets de link linksonder op dit scherm.

Donderdag 28 januari 2010
Van Maui naar Hawaii gevlogen. Ook wel Big Island genoemd: 2x de grote van alle andere eilanden tesamen.Het was een vlucht van 30 minuten, maar je bent er wel zo’n 5 uur mee bezig. Hawaii is het grootste eiland en ook vormt het de hoogste berg op aarde vanaf de zeebodem gemeten.
Weer een huurauto van Dollar, nu wel goed geholpen. Zelfs een mooie upgrade kunnen regelen met gratis 2e chauffeur (die je bij Hertz dus altijd gratis krijgt dachten we). Met de Chrysler Sebring Convertible reden we vervolgens naar ons hotel aan de oceaan: het Outrigger Keauhou Beach Resort (aan de Konakust). In de hoteltuin vlogen mooi gekleurde vogeltjes af en aan en het lijkt dat je hier goed kunt snorkelen. Je zag met het blote oog de gekleurde vissen en de schildpadden al zwemmen…..
Onderweg zagen we meteen al een Wall-Mart, Subway en Safeway waar we meteen water en fruit gingen halen en een extra tas om alle nieuwe t-shirts en petjes van Mike in mee te kunnen nemen.
’s Avonds op internet gezeten (o.m. boeken bijgewerkt) en op tijd naar bed gegaan!

Vrijdag 29 januari 2010
Tijdens ons ontbijt zagen we schildpadden op de lavastenen (aan de kust) liggen. En vele tropische vissen in een baaitje bij ons hotel. Dat hotel (Outtrigger Keau Beach Resort) beviel ons goed: het ontbijt was gratis en prima, je kon gratis strandlakens lenen, internet is gratis en snel, de mensen zijn behulpzaam en er zat een goede touroperator. Dat maakt het geheel altijd een stuk plezieriger.
Ook hier op Hawaii waren de wegen rond de ressorts erg druk (bijna file), maar als je doorreed, kwam je vanzelf in rustiger gebied. Het leek wel of iedereen weer rond zijn hotel bleef hangen.
We reden naar de noordkant van het eiland via de 11 en de 19. Hier zag je veel zwarte lavavelden met hier en daar wat begroeiing. En veel namen die met relatief weinige witte stenen op die zwarte lavavelden gelegd waren. Een “nadeel” van het rijden naar het noorden is, dat je naar de regenkant rijdt. Ze zeggen dat het daar op 300 dagen per jaar regent. Maar wij hadden vandaag weer eens geluk: het was prachtig weer (alleen op de terugweg in het donker regende het en hadden we last van de mist, maar dat maakte niet uit, want het was toch al donker en kon je toch niet meer genieten van het uitzicht!).
Hapuna Beach State Park bezocht. Dit was een mooi wit strand, maar de oceaan was wild en je kon beter niet gaan zwemmen. Zeker dus ook niet gaan snorkelen. Er stond een oranje vlag als waarschuwing.
Aan het einde van de heenrit bezochten we de Hawaii Tropical Botanical Garden (botanische tuin) welke aan een mooie Scenic drive lag (net voor Hilo). Hier vond je planten en bomen uit heel veel landen zoals Australië, Indonesië, Canada, enz. Het leuke van al die planten was, dat wij ze eigenlijk allemaal wel kennen, maar dan veel kleiner en niet als buitenplant, maar als kamerplant. Vooral mijn moeder heeft veel van dat soort planten.
Verder keken we bij de Akaka-falls. Er was een mooi pad om te lopen en de watervallen waren klein, maar wel mooi om te zien en….er waren weinig toeristen.
We hadden geen tijd om vandaag onderweg veel zijwegen en uitkijkpunten te bekijken, maar wat we wel bekeken, was erg mooi. Vooral de zijwegen van de 19 boven Hilo (bv. Kolekole Beach Park -loop).

Zaterdag 30 januari 2010
Om 9.00 uur op snorkeltoer met Fair Wind naar Kealakekua bay en Pali Kaholo. Dit alles langs de Kona-kust. Het was een leuke tocht met ontbijt en lunch. We zagen een “plot” walvissen: 7 mannetjes die achter een vrouwtje aan zwommen. Zij blij….
We gingen op 2 plaatsen het water in en dan zag je inderdaad mooi gekleurde vissen en de zwarte (en soms ook rode) lavabrokken met koraal. De gele, platte vissen (soort maanvissen) waren in de meerderheid. Ook kon je de golfslag onderwater goed zien met daarin allemaal vissen die het losgeslagen eten zochten.
Verder zagen we tijdens het varen een vliegende vis voorbij komen. Dat was een vreemd gezicht – ook omdat je het niet verwacht.
Op de terugweg zagen we 2 keer dolfijnen en weer de “plot” van walvissen die druk aan het strijden waren. Maar helaas…de kapitein stopte de boot niet. We moesten terug naar de haven! We gaan proberen om met de auto of lopend bij de baai van de dolfijnen te komen, want het schijnt dat ze daar een soort rustplaats hebben. Je kunt dan gewoon bij ze snorkelen of zwemmen. Let op: het kan veel beter en goedkoper: zelf naar snorkelstranden, zie daarover de volgende dagen, met name Honaunau Bay (Twins steps).
Mike snorkelde daarna nog wat bij ons hotel en zag daar dezelfde soort vissen (wel wat groter) en schildpadden. Vissen en schildpadden zijn erg aan mensen gewend en je kunt ze zo goed bekijken. Eigenlijk heb je geen dure toer nodig.
In de tuin van ons hotel speelde bij terugkomst een oude hippyband met iemand van the Gratefull Death en een “schone” (vond Mike…) en deels schaars geklede ‘danseres’.
Om half 6 ’s avonds gingen we met dezelfde boot een Manta Ray toer doen. Dit was in het donker (rond 6 uur gaat de zon onder), want dan komen de manta’s in het licht van lampen hun plankton e.d. eten. Eerst dacht ik alleen maar te gaan kijken vanaf de boot, maar het zag er allemaal zo goed geregeld/veilig uit dat ik toch maar met Mike mee het water in ging. Gelukkig maar, want het was “fantastic”!! Echt ongelooflijk mooi en bijzonder. Zulke grote (tenminste drie meter breed) platte, zwart-witte vissen die tot op centimeters onder je door zwemmen, draaien, kijken, enz. Een heel bijzondere ervaring die ik niet graag had willen missen!! En…het onderwatertoestel doet het weer voor een deel en kon Mike toch wat foto’s en filmpjes maken. Foto’s en filmpje zetten we op de site.

Zondag 31 januari 2010
Met een klein vliegtuig van Air Tours maakten we ’s ochtends vroeg een vlucht boven het eiland. De toer heette dan ook “the Big Island by Air”. In dit vliegtuig konden 9 mensen waarvan er 8 zeker bij een raam zaten. Wij waren met 6 personen en dus zat iedereen prima. Heel goed was te zien hoe het wegenstelsel in elkaar zat en het was vooral leuk toen we de wegen herkenden waar we al geweest waren met de auto. Natuurlijk vlogen we ook over de vulkaan en omdat het ook nu een heldere ochtend was (wel dreven er wat verder weg regenwolken) konden we de kraters goed bekijken. Althans…voor zover ze niet gevuld waren met rook, want de vulkaan is constant actief. Door het heldere weer konden we ook de lava hier en daar (knal oranje) zien gloeien! Dat was heel bijzonder, want daar kun je over de weg niet meer bij komen.
Verder zag je veel smalle, maar wel hoge watervallen, diepe valleien en boven de oceaan natuurlijk (veel) zwemmende walvissen. Nu zag je pas echt goed hoe groot ze eigenlijk zijn en wat het verschil is tussen een jonkie en de moeder! Helaas maakte de piloot geen loopings boven de zee, want de tijd om te vliegen was alweer om……
Na een uurtje op de kamer gerust te hebben, gingen we met de auto naar het strand. We reden de Napo’opo’o road. Bij de eerste stop zag je het monument voor Captain Cook en in deze baai zwommen dolfijnen! Ze waren iets te ver weg om er heen te kunnen zwemmen en dus bekeken we ze gewoon vanaf de kant.
Bij het volgende strand - Honaunau Bay (Twins steps) – konden we bijna niet parkeren omdat er veel gezinnen op het strand waren (het was immers zondag en mooi weer!). Wel zagen we bijna meteen weer spinnerdolfijnen zwemmen en hóóg springen!! Mike wilde het liefst meteen het water in! Na het parkeren deed hij dat dan ook. Op de site zie je hem dan ook volop tussen de dolfijnen snorkelen. Ik kon natuurlijk het water niet in, want iemand moest toch filmen…..Misschien doe ik het morgen, want bij de Wall Mart hebben we inmiddels waterschoentjes en een drijfstang (‘noodle’) gekocht. Mike heeft meer dan honderd dolfijnen gezien, op soms minder dan en meter afstand, ook rondom springend. Nogmaals: zie de film en enkele foto’s op de site!

Maandag 1 februari 2010
We gingen vandaag opnieuw naar het strand van gister met de dolfijnen. De zee was rustig en de dolfijnen waren er. Dus: snel snorkelen. Het was wat lastig om het water in te gaan, maar bij de twee rotsachtige traptreden lukte het wel. Meteen in het water zag je allerlei gekleurde vissen, maar we gingen eerst naar de dolfijnen. Ik vond het wel heel erg spannend, maar je moet af en toe doorzetten…. Het werd ook steeds dieper, maar het water was erg helder/lichtblauw (met vlokken algen, net sneeuw) en dat zag er minder eng uit. Toen ik de eerste dolfijnen zag, haalde ik diep adem en …..genoot!! Wat een prachtig gezicht! Eerst zag je ze diep beneden je en leek het of ze stil lagen, maar langzaam kwamen ze in groepjes omhoog. Zo zag je ze van alle kanten komen en als je even boven water keek, zag je nog beter dat ze overal zwommen en vrolijk aan het springen waren. Dan was ik wel blij dat Mike in de buurt was!! Je zag ook jonkies en sommige dronken bij de moeder of zwommen precies onder haar, zodat je ze niet kon zien. Ongelooflijk dat je dat in het echt – met je eigen ogen kunt zien!!!
Na een tijdje moesten we terug, omdat je het anders te koud kreeg. We zwommen toen nog een stukje langs de kust, langs het koraal. Wat je op dit strand allemaal zag, was ongelooflijk mooi!! Bijvoorbeeld een (sidder?)aal, grote gele maanvissen, grote blauwe vissen, lange gele dunne vissen enz. enz. Daar kon geen excursie tegenop! Alle vissen waren hier mooier gekleurder, groter en veel meer soorten dan bij welke snorkeltrip die we ooit hebben gedaan!!!
We gingen even terug naar het hotel, om koffie te drinken en alle indrukken te verwerken. Toen tikte er een rode vogel tegen het raam! Het leek of hij naar binnen wilde en ook een bakkie wou….
Er hangen hier rond het hotel verschillende voederkorven voor vogels en daardoor zitten er hier allerlei fel gekleurde vogels. Ook dat is naast gratis internet, gratis badlakens en gratis koffie en thee zo goed van dit (ook zeer schone) hotel (Outrigger Keauhou Beacht Resort). Helaas moet me wel $7 per dag voor het parkeren betalen.
’s Middags zijn we weer naar het noorden van het eiland gereden om daar nog wat stranden te bekijken (o.a. bij Honokaa/Waipi’o). We zagen verschillende wilde kalkoenachtige en kwamen op verschillende mooie stranden, maar wel met te hoge golven om te snorkelen. Wel zag je overal blows en ruggen van walvissen vooral bij Manini Owali Beach. Dit is bij de afslag op de 19 tussen mijlpaal 88 en 89 (ingang tegenover de veteranen begraafplaats)!! Hier zaten ze erg dicht bij de kust.
Wat verder op dit eiland opviel was dat er zo goed als geen insecten zijn, maar wel veel van die enge honden.
Ook hier gaan we zeker terugkomen, morgen naar Kauai (The Garden Island)!