Week 12: niet te filmen!!!!
Door: Tineke
06 September 2011 | Canada, Whitehorse
VOORAF: ZIE WWW.TINEKEMIKE.NL VOOR FOTO'S EN FILMS!!!
Maandag 29 augustus 2011
Bella Coola > Prince George: 700 km
Heckman Pass, 20, 97
Canada
We verlieten Bella Coola en moesten dus weer over de Heckman Pass. Dit hoeft geen probleem te zijn, maar het had de afgelopen nacht wel stevig geregend. Voor het wegdek/gravel van de pas is dat niet echt bevorderlijk! Vorig jaar zaten we vast omdat de pas afgesloten was door zware regenval met als gevolg wash-outs (stukken wegdek weggespoeld, weg onbegaanbaar). En inderdaad, de pas was modderig en glibberig en er is geen vangrail. Vooral dat laatste zal veel mensen angstig maken. Ook was het tamelijk mistig. We reden daarom rustig naar boven en daar werd het weer (gelukkig) beter. Zo reden we door/over het Chilkootin Plateau over de 20 tot Williams Lake (450 km). Deden daar weer wat boodschappen en zoefden (op de cruisecontrole) over de 97 naar Prince George. We waren de hele dag onderweg en zagen geen beesten (behalve op de voorruit, vogels en vee)! Maar…we konden nog teren op de 16 beren die we de afgelopen 3 dagen hadden gezien in de Bella Coola Vallei (zie de foto’s).
We sliepen in de Best Western in het centrum van Prince George en gaan morgen naar Stuart en Hyder. Hopelijk zien we daar weer beren en mogelijk wolven!!
Dinsdag 30 augustus 2011
Prince George > Stewart/Hyder (Alaska): 700 km
16, 37, 37A
Canada > Alaska retour
Rond 08.15 reden we Prince George uit en volgden de Yellow Head Highwau (de 16). De weg ging door boerengebied met veel uitgestrekte velden/akkers. Vooral zagen we grote weilanden waarop de hooibalen/rollen klaar lagen voor de winter. Om ongeveer 09.00 zagen we in een van die velden een groep coyotes! We hebben er wel eens 2 bij elkaar gezien, maar dit waren er tenminste 5!! Waarschijnlijk was het een moeder met haar kroost. Ze liepen zoekend en springend rond. Omdat er struiken langs de weg stonden, konden we ze niet allemaal tegelijk op de foto krijgen. Wel hebben we een paar leuke koppen kunnen schieten.
Om 9.14, 13.00, 13.45, 13.52 zagen we langs de weg een zwarte beer. En om 14.58 een jonge eland. Je zou dat in dit gebied niet verwachten.
We kwamen ook dit jaar weer langs de zalm-vang-plek van de First Natives in Morice Town. Hier hebben ze een smalle “visladder” gebouwd. De zalm zwemt hier tegenop en wordt zo makkelijk gevangen. Een deel is voor consumptie maar uit een ander deel worden de eitjes gehaald (voor de kweek en het terugzetten van de kweek). Daarna wordt de aldus gevangen vis weer terug gezet. Er zit heel veel (grote) zalm en dit is altijd mooi om te zien.
Zo reden we de Cassiar Highway (de 37) op en zagen om 16.52 nóg een zwarte beer.
En op de 37A zagen we nog eens 2 zwarte beren om 17.27 en 17.36.
Rond 18.00 kwamen we aan bij ons hotel Riply Creek Inn te Stewart. Mike haalde de sleutel van de kamer op en daarna reden we meteen door naar de Fish Creek. Dit is een mooie zalmrivier, waar ze langs een deel ook een beschermde boardwalk voor toeristen hebben gemaakt. Je moet dus wel even de grens over. Je rijdt dan op een doodlopende, onverharde weg (naar een gletsjer en mijnen). Dit keer zaten er zoveel gaten en kuilen in dat de weg bijna niet te rijden was en er zat veel werkverkeer op! Ze hebben hier iets van een mijn heropend. Maar….ook hier hadden we geluk. We parkeerden de auto en hoorden meteen van voorbijgangers dat er een moeder grizzly zat met haar (twee jaar oude) jong! We wilden dat graag zien, maar eerst kwamen we nog een zwarte beer tegen. Die moest eerst op de foto. De grizzly met jong was dezelfde als van vorig jaar. Alleen was het jong nu flink gegroeid!! Wel deed hij dezelfde “gymoefeningen” op dezelfde plek als vorig jaar (zie ons verslag en foto’s van vorig jaar)! Dat was heel grappig om te zien.
Verder hadden we vandaag zo’n 6 keer een opstopping door wegwerkzaamheden en werden we tegengehouden door de man met de vlag. Deze vlaggenmannen zijn wel leuk, maar soms ook dom. Ze denken dat die stok met het stopbordje alle auto’s simpel tegenhoudt. Vaak kijken ze niet eens…..
Woensdag 31 augustus 2011
Stewart > Hyder > Stewart: 20 km
Canada > Alaska retour
Bij de Fish Creek worden soms wolven gezien. Daarom stond ik om 05.30 op en ging er vroeg heen (Mike ging na uitslapen aan de schrijverij in het hotel). Het was nog donker en mistig toen ik er was, maar ik had koffie en handschoenen mee en kon me dus wel warm houden. Helaas lieten de wolven zich niet zien, maar wel de moedergrizzly met jong. Ze bleven tot zeker 09.00 uur en gaven verschillende shows weg. De moederbeer lag zelfs op haar rug om met het jong te spelen!
Rond 10.30 was ik weer terug op de kamer. Tikte het verslag van de vorige dag en deed de boodschappen. Daarna gingen we samen weer naar de kijkplek. Pas om 18.00 uur kwam er 1 zwarte beer. Hij was erg (mensen)schuw. Hij dronk wat en was weer verdwenen! We konden wel een leuke foto van hem maken.
Gelukkig waren er meerdere gezellige mensen op de boardwalk. Door met iedereen te kletsen duurde het wachten niet zo lang. Rond 20.00 ging iedereen een tikje teleurgesteld naar zijn slaapplek, het begon inmiddels donker te worden. Wij gingen ook weg, maar reden eerst nog even de verkeerde kant op: verder richting gletsjer, op zoek naar beren. En dat was GELUK, want we zagen 7 zwarte beren in actie!!
De rivier loopt langs de weg en hier en daar zijn er plekken waar je tussen de bomen en het struikgewas goed naar de rivier kunt kijken. Hier zagen we een zwarte beer die plotseling uit het struikgewas kwam, rustig overstak en langs het water liep, alsof er niets aan de hand was. Maar dat was schijn, plotseling met een noodtempo en veel geweld dook de beer het water in! Mike had het fototoestel (want het gebeurde aan zijn kant v/d auto), was overrompeld maar kon nog enkele foto’s maken van de beer die met een joekel van een zalm de rivier uitstapte. De beer ging in het gras liggen om zijn buit op te eten, maar stond opeens toch weer op en liep weg (met de vis). We vonden dit vreemd, maar later begrepen we het. Er kwam een andere beer aan en dan moet je je vangst natuurlijk veilig stellen (waarschijnlijk heeft het ook met rangorde/ondergeschiktheid te maken).
Na deze voorstelling reden we nog een stukje door en op een gegeven moment zagen we 4 beren tegelijk: 2 langs het water, 1 een stukje verderop voor de auto op de weg en 1 verderop achter de auto op de weg! Die laatste bleek het jong van de grizzly te zijn. We gingen daar in de buurt staan om te kijken of de moeder ook nog ergens te zien was. Natuurlijk kwam ze tevoorschijn, want een jonkie laten ze nooit lang alleen. Wij stonden te genieten, want ze probeerden samen een zalm te vangen. Toen kwam er een pick-up met jonge mensen erin bij ons staan. Zij wilden ook de beren zien. Dat was logisch, maar de bijrijder van die auto pakte een hand vol stenen en begon te gooien naar de beren vanuit de veilige beschutting van de grote pick-up-truck. Daar zeiden wij natuurlijk wat van. De rest van de stenen liet hij vallen. Toen kwam er nog een auto aan en de rode pick-up ging weg. Het bleek de Ranger te zijn. Ze sprak ons aan en zei dat we de beren met rust moesten laten….. wij vertelden natuurlijk van de jongens in de pick-up, maar daar deed ze niets mee. Ze vond dat wij de beren stoorden en moesten vooral weggaan. Ondertussen stond ze zelf midden op de weg, met de motor aan, vlak bij de beren!! Dat had ze even niet door. En…dus….stond de moederbeer opeens achter de auto! Niemand had opgelet (alleen ik een beetje) en wie stond er weer naast de auto met de deur dicht?? Juist ja….mijn echtgenoot!! Hij leert het ook nooit! Gelukkig zat hij rap weer naast me en verlieten we deze plek maar snel. We vertelden het aan een andere ons bekende Ranger van vorig jaar (die beter luisterde en het verhaal begreep) en we vertelden het aan de douane. Die pick-up moest namelijk ook weer langs de grensovergang komen, want ze hadden een Canadese kentekenplaat (we hadden er een foto van gemaakt, inclusief de bijrijder….). De douane na e.e.a. zeer serieus.
Al deze beren kwamen dus pas eten/vissen bij de rivier toen iedereen weg was (schemertijd en geen mooie foto’s meer mogelijk) en het verkeer veel minder was.
Donderdag 1 september
Stewart > Watson Lake
37a, 37, Alaska Highway, 650km
Canada
Om een lang verhaal kort te maken: je kunt niet altijd geluk hebben: slecht weer en maar 5 beren, waarvan één moeder met 2 jonkies. Je moest echt snel kijken, want anders was je te laat. Rond 20.00 uur in ons hotel: de historische Airforce Lodge (van harte aanbevolen en niet duur). Zelfs rondrijden (na het diner in een plaatselijk truckerscafé) in schemertijd leverde niets meer op. Erg jammer….
Vrijdag 2 september
Watson Lake > Whitehorse: 470 km
Alaska Highway
Canada, Yukon
En wederom een ‘offday’: slecht weer en geen voor ons interessant wildlife. Om 16.00 uur waren we in het Yukon Inn Motel (zooi bijwerken, boodschappen doen)
Zaterdag 3 september
Whitehorse > Haines: 450 km
Canada > Alaska
Echt slecht weer, tegen sneeuw aan. Bijna de hele dag (stevige) regen, daardoor slecht zicht. Géén wildlife. Tótdat we in Haines naar de Chilcootriver gingen. Bij de brug zagen we in één oogopslag 8 (acht!!) grizzlies. Bleken 2 moeders met resp. 3 en 2 jonkies te zijn en nog een losse beer. Allemaal aan het zalmvissen (waar het van barstte). Korte tijd later hadden we ze onverwachts bij en rond onze auto, je kon ze horen, ruiken en als je wilde voelen door de openstaande ramen. De jonkies van één moeder raakten in paniek van een andere beer en speerden langs en rond onze auto (gebruikten de auto als schild én we stonden ietwat in de weg). Eén ging op zijn achterpoten staan. Gelukkig hadden we geen mustang meer met soft-top/opendak. Kortom: prachtige foto’s en ervaringen om nooit meer te vergeten (zie de foto’s). ’s Avonds op afstand (aan de overkant van de rivier) nog een hele grote mannetjes grizzly, klaar voor de winterslaap. Zo groot als een gemiddelde Nederlandse personenauto, ongelofelijk. Daarna nog een moeder met 2 jonkies en 2 blonde grizzlies. Toen was het donker……. En plotseling nog een grizzly met 4 (vier!!!) jonkies: dit is zeer uitzonderlijk. En een grote beer in de directe omgeving (gevaarlijk voor jonkies tenzij het een vrouwtje is). Heel bijzondere ervaringen, aan het einde gefilmd met ‘nightshot’!!
We vergaten/verwerkten alle ellende (slecht weer, geen wildlife, verveling) van de afgelopen dagen geheel: het was dik de moeite waard om deze verder ook landschappelijk prachtige plek te bekijken. En dat is precies wat we de komende dagen gaan doen. Kapot kan de roadtrip niet meer. Oh ja, ook véél baldeagles (voor de liefhebbers: google op Haines en eagles: zeer bijzonder).
Zondag 4 september
Haines
Alaska
Nog een dag in Haines beren kijken. Tineke zeer vroeg uit de veren en de nodige beren gespot/gefotografeerd/gefilmd. Mike uitgeslapen en foto’s/film/verslag bijgewerkt. ’s Middags en ’s avonds samen op pad geweest en het wordt een eentonig verhaal: beren, beren, beren (veel vogels en een rivierotter), maar verder geen bijzondere avonturen (misschien maar goed ook). Of het moet zijn een paar vissers die ternauwernood ontsnapten aan een grizzly met jongen die hen overliep, onder achterlating van hengel, blikje cola, enz. enz., waar de beren zich vervolgens tegoed aan deden. Dit gaat hier een keer goed mis volgens ons. En dan weer in de schemer: de grizzly met 4 jonkies en beren met jongen die rondom onze auto de weg overstaken en de auto omcirkelden terwijl wij veilig (??) uit het opendak stonden te fotograferen (alle foto’s mislukt: alleen vegen te zien) en te filmen (nightshot, redelijk gelukt). Veel dichter tussen grizzlies met jong kom je niet volgens ons, of je moet uit de auto stappen……
Morgen start de laatste week van onze roadtrip: terug via de Alaska en de Cassiar Highway en Stewart/Hyder (weer op zoek naar beren/wolven) naar Vancouver. Op zoek naar ook ander wildlife (elanden, caribou, vossen, enz.), vooral op de Alaska Highway rond Muncho Lake. Daarna twee avontuurlijke expedities van telkens ruim een week door het Great Bear Rainforest op zoek naar zalm, beren, wolven en in het bijzonder de Kermodi/Spirithbear (witte beer). Daarover later meer…
Tot nu toe 70 beren gezien (zonder dubbeltelling), maar dat gaan er veel meer worden (hopen we!).
Maandag 29 augustus 2011
Bella Coola > Prince George: 700 km
Heckman Pass, 20, 97
Canada
We verlieten Bella Coola en moesten dus weer over de Heckman Pass. Dit hoeft geen probleem te zijn, maar het had de afgelopen nacht wel stevig geregend. Voor het wegdek/gravel van de pas is dat niet echt bevorderlijk! Vorig jaar zaten we vast omdat de pas afgesloten was door zware regenval met als gevolg wash-outs (stukken wegdek weggespoeld, weg onbegaanbaar). En inderdaad, de pas was modderig en glibberig en er is geen vangrail. Vooral dat laatste zal veel mensen angstig maken. Ook was het tamelijk mistig. We reden daarom rustig naar boven en daar werd het weer (gelukkig) beter. Zo reden we door/over het Chilkootin Plateau over de 20 tot Williams Lake (450 km). Deden daar weer wat boodschappen en zoefden (op de cruisecontrole) over de 97 naar Prince George. We waren de hele dag onderweg en zagen geen beesten (behalve op de voorruit, vogels en vee)! Maar…we konden nog teren op de 16 beren die we de afgelopen 3 dagen hadden gezien in de Bella Coola Vallei (zie de foto’s).
We sliepen in de Best Western in het centrum van Prince George en gaan morgen naar Stuart en Hyder. Hopelijk zien we daar weer beren en mogelijk wolven!!
Dinsdag 30 augustus 2011
Prince George > Stewart/Hyder (Alaska): 700 km
16, 37, 37A
Canada > Alaska retour
Rond 08.15 reden we Prince George uit en volgden de Yellow Head Highwau (de 16). De weg ging door boerengebied met veel uitgestrekte velden/akkers. Vooral zagen we grote weilanden waarop de hooibalen/rollen klaar lagen voor de winter. Om ongeveer 09.00 zagen we in een van die velden een groep coyotes! We hebben er wel eens 2 bij elkaar gezien, maar dit waren er tenminste 5!! Waarschijnlijk was het een moeder met haar kroost. Ze liepen zoekend en springend rond. Omdat er struiken langs de weg stonden, konden we ze niet allemaal tegelijk op de foto krijgen. Wel hebben we een paar leuke koppen kunnen schieten.
Om 9.14, 13.00, 13.45, 13.52 zagen we langs de weg een zwarte beer. En om 14.58 een jonge eland. Je zou dat in dit gebied niet verwachten.
We kwamen ook dit jaar weer langs de zalm-vang-plek van de First Natives in Morice Town. Hier hebben ze een smalle “visladder” gebouwd. De zalm zwemt hier tegenop en wordt zo makkelijk gevangen. Een deel is voor consumptie maar uit een ander deel worden de eitjes gehaald (voor de kweek en het terugzetten van de kweek). Daarna wordt de aldus gevangen vis weer terug gezet. Er zit heel veel (grote) zalm en dit is altijd mooi om te zien.
Zo reden we de Cassiar Highway (de 37) op en zagen om 16.52 nóg een zwarte beer.
En op de 37A zagen we nog eens 2 zwarte beren om 17.27 en 17.36.
Rond 18.00 kwamen we aan bij ons hotel Riply Creek Inn te Stewart. Mike haalde de sleutel van de kamer op en daarna reden we meteen door naar de Fish Creek. Dit is een mooie zalmrivier, waar ze langs een deel ook een beschermde boardwalk voor toeristen hebben gemaakt. Je moet dus wel even de grens over. Je rijdt dan op een doodlopende, onverharde weg (naar een gletsjer en mijnen). Dit keer zaten er zoveel gaten en kuilen in dat de weg bijna niet te rijden was en er zat veel werkverkeer op! Ze hebben hier iets van een mijn heropend. Maar….ook hier hadden we geluk. We parkeerden de auto en hoorden meteen van voorbijgangers dat er een moeder grizzly zat met haar (twee jaar oude) jong! We wilden dat graag zien, maar eerst kwamen we nog een zwarte beer tegen. Die moest eerst op de foto. De grizzly met jong was dezelfde als van vorig jaar. Alleen was het jong nu flink gegroeid!! Wel deed hij dezelfde “gymoefeningen” op dezelfde plek als vorig jaar (zie ons verslag en foto’s van vorig jaar)! Dat was heel grappig om te zien.
Verder hadden we vandaag zo’n 6 keer een opstopping door wegwerkzaamheden en werden we tegengehouden door de man met de vlag. Deze vlaggenmannen zijn wel leuk, maar soms ook dom. Ze denken dat die stok met het stopbordje alle auto’s simpel tegenhoudt. Vaak kijken ze niet eens…..
Woensdag 31 augustus 2011
Stewart > Hyder > Stewart: 20 km
Canada > Alaska retour
Bij de Fish Creek worden soms wolven gezien. Daarom stond ik om 05.30 op en ging er vroeg heen (Mike ging na uitslapen aan de schrijverij in het hotel). Het was nog donker en mistig toen ik er was, maar ik had koffie en handschoenen mee en kon me dus wel warm houden. Helaas lieten de wolven zich niet zien, maar wel de moedergrizzly met jong. Ze bleven tot zeker 09.00 uur en gaven verschillende shows weg. De moederbeer lag zelfs op haar rug om met het jong te spelen!
Rond 10.30 was ik weer terug op de kamer. Tikte het verslag van de vorige dag en deed de boodschappen. Daarna gingen we samen weer naar de kijkplek. Pas om 18.00 uur kwam er 1 zwarte beer. Hij was erg (mensen)schuw. Hij dronk wat en was weer verdwenen! We konden wel een leuke foto van hem maken.
Gelukkig waren er meerdere gezellige mensen op de boardwalk. Door met iedereen te kletsen duurde het wachten niet zo lang. Rond 20.00 ging iedereen een tikje teleurgesteld naar zijn slaapplek, het begon inmiddels donker te worden. Wij gingen ook weg, maar reden eerst nog even de verkeerde kant op: verder richting gletsjer, op zoek naar beren. En dat was GELUK, want we zagen 7 zwarte beren in actie!!
De rivier loopt langs de weg en hier en daar zijn er plekken waar je tussen de bomen en het struikgewas goed naar de rivier kunt kijken. Hier zagen we een zwarte beer die plotseling uit het struikgewas kwam, rustig overstak en langs het water liep, alsof er niets aan de hand was. Maar dat was schijn, plotseling met een noodtempo en veel geweld dook de beer het water in! Mike had het fototoestel (want het gebeurde aan zijn kant v/d auto), was overrompeld maar kon nog enkele foto’s maken van de beer die met een joekel van een zalm de rivier uitstapte. De beer ging in het gras liggen om zijn buit op te eten, maar stond opeens toch weer op en liep weg (met de vis). We vonden dit vreemd, maar later begrepen we het. Er kwam een andere beer aan en dan moet je je vangst natuurlijk veilig stellen (waarschijnlijk heeft het ook met rangorde/ondergeschiktheid te maken).
Na deze voorstelling reden we nog een stukje door en op een gegeven moment zagen we 4 beren tegelijk: 2 langs het water, 1 een stukje verderop voor de auto op de weg en 1 verderop achter de auto op de weg! Die laatste bleek het jong van de grizzly te zijn. We gingen daar in de buurt staan om te kijken of de moeder ook nog ergens te zien was. Natuurlijk kwam ze tevoorschijn, want een jonkie laten ze nooit lang alleen. Wij stonden te genieten, want ze probeerden samen een zalm te vangen. Toen kwam er een pick-up met jonge mensen erin bij ons staan. Zij wilden ook de beren zien. Dat was logisch, maar de bijrijder van die auto pakte een hand vol stenen en begon te gooien naar de beren vanuit de veilige beschutting van de grote pick-up-truck. Daar zeiden wij natuurlijk wat van. De rest van de stenen liet hij vallen. Toen kwam er nog een auto aan en de rode pick-up ging weg. Het bleek de Ranger te zijn. Ze sprak ons aan en zei dat we de beren met rust moesten laten….. wij vertelden natuurlijk van de jongens in de pick-up, maar daar deed ze niets mee. Ze vond dat wij de beren stoorden en moesten vooral weggaan. Ondertussen stond ze zelf midden op de weg, met de motor aan, vlak bij de beren!! Dat had ze even niet door. En…dus….stond de moederbeer opeens achter de auto! Niemand had opgelet (alleen ik een beetje) en wie stond er weer naast de auto met de deur dicht?? Juist ja….mijn echtgenoot!! Hij leert het ook nooit! Gelukkig zat hij rap weer naast me en verlieten we deze plek maar snel. We vertelden het aan een andere ons bekende Ranger van vorig jaar (die beter luisterde en het verhaal begreep) en we vertelden het aan de douane. Die pick-up moest namelijk ook weer langs de grensovergang komen, want ze hadden een Canadese kentekenplaat (we hadden er een foto van gemaakt, inclusief de bijrijder….). De douane na e.e.a. zeer serieus.
Al deze beren kwamen dus pas eten/vissen bij de rivier toen iedereen weg was (schemertijd en geen mooie foto’s meer mogelijk) en het verkeer veel minder was.
Donderdag 1 september
Stewart > Watson Lake
37a, 37, Alaska Highway, 650km
Canada
Om een lang verhaal kort te maken: je kunt niet altijd geluk hebben: slecht weer en maar 5 beren, waarvan één moeder met 2 jonkies. Je moest echt snel kijken, want anders was je te laat. Rond 20.00 uur in ons hotel: de historische Airforce Lodge (van harte aanbevolen en niet duur). Zelfs rondrijden (na het diner in een plaatselijk truckerscafé) in schemertijd leverde niets meer op. Erg jammer….
Vrijdag 2 september
Watson Lake > Whitehorse: 470 km
Alaska Highway
Canada, Yukon
En wederom een ‘offday’: slecht weer en geen voor ons interessant wildlife. Om 16.00 uur waren we in het Yukon Inn Motel (zooi bijwerken, boodschappen doen)
Zaterdag 3 september
Whitehorse > Haines: 450 km
Canada > Alaska
Echt slecht weer, tegen sneeuw aan. Bijna de hele dag (stevige) regen, daardoor slecht zicht. Géén wildlife. Tótdat we in Haines naar de Chilcootriver gingen. Bij de brug zagen we in één oogopslag 8 (acht!!) grizzlies. Bleken 2 moeders met resp. 3 en 2 jonkies te zijn en nog een losse beer. Allemaal aan het zalmvissen (waar het van barstte). Korte tijd later hadden we ze onverwachts bij en rond onze auto, je kon ze horen, ruiken en als je wilde voelen door de openstaande ramen. De jonkies van één moeder raakten in paniek van een andere beer en speerden langs en rond onze auto (gebruikten de auto als schild én we stonden ietwat in de weg). Eén ging op zijn achterpoten staan. Gelukkig hadden we geen mustang meer met soft-top/opendak. Kortom: prachtige foto’s en ervaringen om nooit meer te vergeten (zie de foto’s). ’s Avonds op afstand (aan de overkant van de rivier) nog een hele grote mannetjes grizzly, klaar voor de winterslaap. Zo groot als een gemiddelde Nederlandse personenauto, ongelofelijk. Daarna nog een moeder met 2 jonkies en 2 blonde grizzlies. Toen was het donker……. En plotseling nog een grizzly met 4 (vier!!!) jonkies: dit is zeer uitzonderlijk. En een grote beer in de directe omgeving (gevaarlijk voor jonkies tenzij het een vrouwtje is). Heel bijzondere ervaringen, aan het einde gefilmd met ‘nightshot’!!
We vergaten/verwerkten alle ellende (slecht weer, geen wildlife, verveling) van de afgelopen dagen geheel: het was dik de moeite waard om deze verder ook landschappelijk prachtige plek te bekijken. En dat is precies wat we de komende dagen gaan doen. Kapot kan de roadtrip niet meer. Oh ja, ook véél baldeagles (voor de liefhebbers: google op Haines en eagles: zeer bijzonder).
Zondag 4 september
Haines
Alaska
Nog een dag in Haines beren kijken. Tineke zeer vroeg uit de veren en de nodige beren gespot/gefotografeerd/gefilmd. Mike uitgeslapen en foto’s/film/verslag bijgewerkt. ’s Middags en ’s avonds samen op pad geweest en het wordt een eentonig verhaal: beren, beren, beren (veel vogels en een rivierotter), maar verder geen bijzondere avonturen (misschien maar goed ook). Of het moet zijn een paar vissers die ternauwernood ontsnapten aan een grizzly met jongen die hen overliep, onder achterlating van hengel, blikje cola, enz. enz., waar de beren zich vervolgens tegoed aan deden. Dit gaat hier een keer goed mis volgens ons. En dan weer in de schemer: de grizzly met 4 jonkies en beren met jongen die rondom onze auto de weg overstaken en de auto omcirkelden terwijl wij veilig (??) uit het opendak stonden te fotograferen (alle foto’s mislukt: alleen vegen te zien) en te filmen (nightshot, redelijk gelukt). Veel dichter tussen grizzlies met jong kom je niet volgens ons, of je moet uit de auto stappen……
Morgen start de laatste week van onze roadtrip: terug via de Alaska en de Cassiar Highway en Stewart/Hyder (weer op zoek naar beren/wolven) naar Vancouver. Op zoek naar ook ander wildlife (elanden, caribou, vossen, enz.), vooral op de Alaska Highway rond Muncho Lake. Daarna twee avontuurlijke expedities van telkens ruim een week door het Great Bear Rainforest op zoek naar zalm, beren, wolven en in het bijzonder de Kermodi/Spirithbear (witte beer). Daarover later meer…
Tot nu toe 70 beren gezien (zonder dubbeltelling), maar dat gaan er veel meer worden (hopen we!).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
