8 t/m 19 juli 2010: bootreis Alaska

VOORAF: ZIE WWW.TINEKEMIKE.NL VOOR FOTO'S EN FILMS!!!

GEEN REGENBOGEN, WEL GOUD….
Achtdaagse Boottrip Zuid-Oost Alaska
www.bluewateradventures.ca

Donderdag 8 juli 2010
Gevlogen van Nieuw Zeeland naar Vancouver/Canada
Duur: 12.30 uur. Afstand: 12.000 km
Ook dit keer vlogen we pas laat in de middag. Daarom kregen we een latere uitchecktijd in het hotel (11.30) en konden we tot 16.00 in de lobby nog op de computer (aan de boeken) werken. Vanuit het centrum van Auckland gingen we met de bus naar het vliegveld en daar bleek dat onze bagage precies 23 kilo woog! Dat was dus oké. In het vliegtuig sliepen we aardig wat alhoewel we ook nu de nodige spierpijn kregen. Zo kwamen we in Vancouver. Hier belde Mike het hotel om opgehaald te worden, maar we konden met de taxi (het hotel betaalde!), want hun shuttlebusje was stuk. We sliepen wéér in Accent Inn en daarom leek het alsof we opnieuw begonnen……

Vrijdag 9 juli 2010
Deze dag moesten we weer vliegen! Maar nu met een binnenlandse vlucht naar Prins Rupert. We maakten ook nu de tijd vol met computeren (op de kamer tot 14.00) en het shuttlebusje van het hotel bracht ons naar het vliegveld.
We landden op een eiland bij Prince Rupert en werden met een bus via een veerboot naar ons hotel gebracht. Dit verliep allemaal gladjes. Ondertussen was het half 9 ’s avonds, maar de Subway was nog open…..

Zaterdag 10 juli 2010
Nog een dag in Prins Rupert.
Dit was een “uitrustdag”. In dit dorp is weinig te doen. Je zou wel kunnen whale-watchen of iets dergelijks, maar morgen gaan we al voor 9 dagen op de boot van Blue Water en dus blijven we nu maar aan land…
We draaien nog wel even de laatste was, zodat we morgen alles schoon mee kunnen nemen. Op een zeilboot is dit slecht te doen. Het is trouwens steeds weer een gepuzzel hoe de wasautomaat en de droger werken. In elk hotel zijn de machines weer net even anders. Vandaag moesten we naar een “laundry” buiten het hotel.
Mike maakte vandaag ook de film over Australië af, zodat we die weer naar de ouders kunnen sturen en hij werkte aan de boeken.

Zondag 11 juli 2010
Nog in Prince Rupert
Gelukkig wisten we vandaag waar we moesten zijn. Dit was eerst onduidelijk daar de opgegeven naam (Municipal) onbekend was. Het moest de jachthaven zijn. We waren er dus keurig op tijd en werden ontvangen door de bemanning van de Island Odyssey. De bemanning bestond uit 4 mensen: Brian de eerste kapitein, Steven de tweede kapitein, Annie de kok en Danny de bioloog. We kregen een kamer met 2 bedden overdwars gestapeld in een heel klein ´kamertje´ met een enkele patrijspoort (raampje). Er kon slechts één persoon naast de bedden staan…..(voor Mike niet zo erg). 12 toeristen op de boot (Engelsen, Amerikanen en Canadezen).
Na wat uitleg en instructie gingen we de haven uit. Het eerste stuk was de zee aardig ruw, maar wel te houden. We bleven tussen de eilanden. Later moesten we echter een stuk over “open water” met golven (uit Japan….) tot 3 meter! Dat was zo ruw dat we allebei over de railing hingen. Zo waren we toch weer een goed koppel….en….zelfs de kok kwam naar buiten rennen om over haar nek te gaan (en Mike nat te spetteren)!
Na een tijd (hoelang weet ik niet meer, maar het leek een eeuwigheid) kwamen we weer in rustiger water en kwamen we weer wat bij. Eigenlijk wilden we van de boot af en er nooit meer op!! Je voelt je dan zo beroerd…het diner hebben we dan ook maar overgeslagen.

Maandag 12 juli 2010
Tweede dag op de boot.
We hadden goed geslapen, maar we waren toch nog wat draaierig. Het water was rustig en binnen een uur zagen we al zeker 6 walvissen. Eén sprong er zelfs hoog boven het water uit!
Het is echt een ongelooflijk mooi gezicht om dat te zien én het is ongelooflijk dat zulke zware beesten dit kunnen!
Verder zagen we die dag een Stellarseal naast de boot. Stellar was een bekende naturalist/bioloog en de zeehonden zijn naar hem genoemd. En we zagen bruinvissen (ongeveer 6) snel rondzwemmen. Zij waren aan het eten (volgens mij wel in een heel snel tempo). Wij voeren ook een rondje, maar dan wat groter dan de vissen! Zo konden we het goed bekijken.
Daarna kwamen we zeker 5 orka’s tegen. Eén zelfs met een baby van minder dan een jaar oud. Dit kon je zien aan de kleur van de baby, het wit was nog roze. Deze groep volgden we ook een tijdje.
En natuurlijk zagen we nog de nodige zeehonden, heel veel zeearenden en heel, heel veel andere vogels. Dit valt nu extra op, omdat de bioloog alle vogels bij naam en alle bijbehorende geluiden kent. Dat is heel bijzonder. En om de dag compleet te maken, zagen we ook nog een zwarte beer op het strand!!

Dinsdag 13 juli 2010
De derde dag op de boot van Blue Water werd een speciale “berenkijkdag”. We zouden in 2 groepen van 6 naar een speciale uitkijkpost (Anan) gaan waar zo goed als zeker beren langs kwamen, omdat er een rivier met zalm was. Het maximum aantal personen per groep was 10. Mike vond het jammer om die 4 lege plaatsen dan ook leeg te laten en stelde dus voor om sommige dubbel te laten gaan. Iedereen stemde in met een loting, maar toen de uitslag bekend was, werden enkele dames wel erg boos (en huilen….). Dat was jammer en bedierf de sfeer wel een beetje…..
Om bij de berenplaats te komen, moesten we eerst 5 minuten met de zodiak en daarna 15 minuten lopen. Op het looppad kwamen we halverwege een beer tegen! Dit was een brutaaltje, maar de gids (geflankeerd door Mike met filmcamera) praatte tegen hem en liet zien dat hij de baas was. Uiteindelijk ging de beer van het pad af en konden wij verder. Natuurlijk was dit best wel spannend!!
Zo kwamen we bij de kijkplek. Het was een open plaats (een meter of 8 boven de rivier) waar hekken omheen stonden (waar de beren overigens zo overheen konden klimmen) en je kon intekenen om een half uur naar beneden te gaan naar een afgesloten kijkplek (direct aan de rivier). Er waren enkele rangers aanwezig om de boel in de gaten te houden. Zij hadden bearspray, een héél dik geweer en….een toeter.
Na korte tijd zagen we verschillende zwarte beren die driftig op zoek waren naar zalm (die je overal zag zwemmen en springen tegen de stroom in). Het was erg mooi om te zien welke techniek ze gebruikten om de vis te vangen: de zwarte beren roken en keken boven het water en hapten dan naar de vis. Dit was heel anders als de grizzlies, want die snorkelden (kijken) onder water en pakten dan de vis. Beide soorten bleven wel steeds op de zelfde plek staan omdat er veel stroming was en ze niet echt achter de vis aan konden gaan.
Na een tijdje kwam ook een grizzlie met twee jonkies (paar maanden oud) eten. Dat is altijd weer schitterend om te zien! Het is ongelooflijk hoe de moeder de baby’s stuurt/opvoedt. Ze probeerde natuurlijk ook om een zalm te vangen, maar dat viel nog niet mee in deze stroming.
Ook was er een zwarte beer van ongeveer 1 jaar oud die zonder moeder rond liep. Hij was slim, want hij at de resten van de andere beren. Omdat hij zo klein was, moest hij wel uitkijken voor de andere beren. Volwassen beren (vooral de grizzlies) doden n.l. vaak jonge beren. Hij deed dan ook waar ik al heel lang op gehoopt had: klom razendsnel in een boom wanneer er een grotere beer in de buurt kwam. Super om te zien!! En natuurlijk was het ook heel leuk om te zien, hoe hij daar dan rustig zat te wachten. Viel af en toe bijna in slaap of hing met 4 poten naar beneden. Meestal keek hij heel zielig naar de mensen…….
Verder zaten er ontelbaar veel jonge en volwassen arenden. Ook zij zaten op de restjes te wachten. Vooral beneden kon je ze goed filmen en fotograferen.
’s Middags gingen we dus nog een keer (want wij waren niet uitgeloot…….). Toen zagen we de beer met de jonkies weer, maar nu maar met 1 kleine…..en die had nu een wondje aan zijn oor. De andere was gesneuveld…..Degene die over was, krijste constant de hele boel bij elkaar. Het was echt heel zielig, want af en toe moest de moeder de kleine alleen laten om zalm te kunnen vangen.
Ook die middag kwam de brutale beer langs. Je zag hem vis vangen en….hij wilde het w.c. huisje vernielen. Dit vonden de rangers niet goed en gingen hem te lijf met…..jawel, de toeter!! Dit maakte echter geen indruk en hij ging gewoon door. De rangers liepen nog wat dichter naar hem toe en hij ging rustig minuten lang met zijn achterste staan “schuren”! Wie was hier nu de baas?? Na zo’n 5 minuten ging hij toch maar weg en konden de rangers hun zweet gaan afvegen, want ze waren nog nooit zo dicht bij een beer geweest.
Ondertussen mocht ik een lens lenen van een meisje uit de groep, waarmee je alles dichterbij kon halen. Nou dit was een succes, want de foto’s waren nu stukken duidelijker. Als we thuis zijn, kopen we er zelf ook een!

Woensdag 14 juli 2010
De vierde dag op de Island Odyssey van Blue Water zou een gletsjerdag worden, maar eerst maakten we nog een wandeling naar een groot open veld. Helaas waren er geen dieren te zien (we hadden kans op beren en elanden), maar wel verse wolven- en elandsporen en het uitzicht en de bloemen waren prachtig. We hoorden veel vogels en onze gids vertelde welk gezang bij welke vogel hoorde. Dat was echt knap. Het is sowieso niet te geloven hoeveel kennis de mensen van deze boot hebben. Ze kennen hun omgeving prima!!
Rond half 1 gingen we met een andere boot richting de gletsjers. Dit was een stinkboot (diesel) en het was behoorlijk koud. Gelukkig geen regen. Op weg naar de gletsjer werden de ijsschotsen in het water steeds groter en bij de gletsjer was het uitzicht weer hartstikke mooi.
We dreven wat rond om te wachten op afbrekende stukken, want dit is een mooi gezicht én het maakt een donderend geluid! Ook lagen er overal zeehonden op de ijsschotsen.
Vandaag was het eten echt lekker. De andere dagen was het voor mij te veel van het pittige Mexicaanse……

Donderdag 15 juli 2010
De vijfde dag op de boot begon met stralend weer en dus glad water. Op zo’n dag kun je de walvisspuiten goed zien. We zagen dan ook meteen al enkele zwemmen. Na nog even goed zoeken/kijken zagen we verschillende blows bij elkaar. De kapitein zag aan de bewegingen dat dit een groep was, die aan het “bubbelvoeden” was. Dit betekent dat de walvissen een soort net maken van bubbels en hierin de kril bij elkaar houden. Als het “net” klaar is, komen ze naar boven met de bek open. Dit is natuurlijk heel spectaculair om te zien!
We hebben hier dan ook een hele tijd gelegen om te kijken, te filmen en te fotograferen. Vooral wanneer de staarten omhoog gingen, hoorden je heel veel getik (van de fototoestellen!). Op een gegeven moment had dan ook iedereen een tekort aan geheugenchips en batterijen!!
De kapitein deed steeds de motor uit en dan hoorden je het geluid van de walvissen (natuurlijk) nog beter. Sommige leken wel een olifant op een afstand van een meter, zo hard bliezen ze hun lucht uit! Ook zag je goed dat ze samenwerkten. De ene keer zwommen ze naar elkaar toe en wanneer ze uit elkaar gingen, zwommen ze duidelijk in een grote cirkel…..soms lag de boot hier middenin.
Je kwam oren en ogen te kort!!
Om een uur of 4 kwamen we weer op een plek met heel veel walvissen, maar nu waren het er zeker 50 of meer in alle maten!! Je wist niet waar je moest kijken!! En ze waren heel dicht bij de boot!! En ook nu zag je luchtbellen en dan een grote bek…. Soms zag je zelfs het kril drijven. Het was té veel en té mooi om het goed te kunnen vertellen. Je moet zoiets echt zelf meemaken om het juiste gevoel te krijgen!! Het is echt adembenemend mooi en met geen pen te beschrijven!!
Opeens kwamen er ook orka’s voorbij en omdat we al heel lang bij de walvissen hadden gelegen, gingen we nu maar (altijd op gepaste afstand) achter de orka’s aan. Zij sprongen en doken alle kanten op en er waren kleine en hele, hele grote. Het waren er zo’n 15 denken we, maar het is altijd moeilijk om ze te tellen.
Ondertussen begon de zon ook nog onder te gaan en als je dan ook nog op de achtergrond lette, leek alles wel een droom! Je gelooft echt niet wat je hebt gezien……..

Vrijdag 16 juli 2010
Ook deze zesde dag begon meteen al weer goed. We zaten n.l. met ons ontbijtje (yoghurt en Hollandse appelpannenkoeken) op het dek toen er 6 zwarte beren voorbij kwamen scharrelen op het strand…
Toen de ankers ingehaald waren en we weer op weg gingen, zagen we meteen weer spuitende- en springende walvissen in de verte. Toen we dichterbij kwamen met de boot hielden ze er mee op en gingen er vandoor…
Deze dag zagen we de eerste zeeotters. We gingen in de zodiak om dichterbij te kunnen komen en om ze niet weg te jagen. Deze beesten blijven grappig. Ze verstopten zich tussen het kelp, maar eigenlijk zijn ze toch ook heel nieuwsgierig. Als je dan ook rustig met je boot stil ging liggen (met de motor uit) kwamen ze meer tevoorschijn en kon je ze goed bekijken.
Weer terug op de grote boot en weer op weg zwommen er opeens dolfijnen met de boot mee. Ze zwommen dan heel snel voor, onder en langs de boot. En omdat ze wit waren aan de zijkant kon je ze ook onder water goed volgen. Je kon dan goed zien wanneer ze boven kwamen en prima foto’s maken.
Toen we dit alles gehad hadden, ving de bioloog ook nog een grote vis met zijn hengel en de vis werd ‘s avonds gegeten…..

Zaterdag 17 juli 2010
In de baai waar we voor anker lagen, gingen we ’s morgens aan wal. Hier (in Baranov) stonden enkele huizen, een kroeg (maar die was ’s ochtends gesloten) en enkele hete badkuipen waar je in kon baden (water vanuit een heetwaterbron). Na afloop moest je zelf alles schoonmaken. Daarom hadden we er niet veel vertrouwen in…. We gingen dan ook voor de wandeling naar het meer en de hotspringS. Dit was een mooie plek om even van de rust te genieten. Daarna liepen we met Steve (de tweede kapitein) nog een extra stukje naar boven. Dit was behoorlijk stijl, maar het was zeker de moeite waard. Toen we boven waren hadden we een prachtig uitzicht over de baai!
Toen iedereen weer aan boord was, gingen we weer varen in de Fredericksound. Al vrij snel vonden we een groepje orka’s die keurig op een rij zwommen. Op een gegeven moment zei de kapitein dat ze iets gevangen hadden. Het viel me op dat ze opeens uit elkaar gingen, maar verder had ik daar niets van gemerkt.
Verder onderweg kwamen we nog wat walvissen tegen, die elkaar telkens weer opzochten, maar verder geen activiteit vertoonden en ’s avonds gingen we bij de Brother Islands in de zodiak naar zeeleeuwen kijken. Dit was echt prachtig. De leeuwen waren n.l. heel erg nieuwsgierig en wilden spelen met de boot. Ze kwamen daardoor in grote groepen heel dicht bij ons. Je kon ze bijna aanraken. Natuurlijk leverde dit weer hele mooie foto’s en film op!
Na al deze indrukken zaten we rustig aan de thee en na te praten over de dag, zwom er opeens een walvis de baai in om ons nog even te laten genieten van zijn bubbelnet-vistechniek. En dit allemaal tegen een prachtige achtergrond met ondergaande zon.
Eenmaal op bed (rond 11 uur!!) hoorden we steeds het geluid van zeeleeuwen. Toen we uit de patrijspoort keken, zwom er een zeeleeuw vlak voor ons. Het leek wel of hij contact wilde maken. Ook dat was weer super!!
Zo lagen we ook deze dag weer super tevreden in de kajuit….

Zondag 18 juli 2010
De laatste volle dag op de Island Odyssey.
Wie zin had om te kajakken kon dit na het ontbijt doen. Wij kozen er voor om dit verslag en de film bij te werken (onderwijl van het prachtige uitzicht en de stilte genietende). Vervolgens walvissen kijken en luisteren. De boot drijvend tussen de tig walvissen die driftig aan het ‘vissen’ waren en dat tegen de achtergrond van de met sneeuw bedekte bergen van Alaska.
Je kon niet tot 5 tellen zonder een walvis te horen. En wanneer je een foto maakte van één walvis, had je er wel 10 op de achtergrond!!
Alsof je in een film zit.

Maandag 19 juli
’s Ochtends vroeg werd de boot afgemeerd in Petersburg (klein plaatsje in Alaska waar je alleen per vliegtuigje of boot kunt komen. Gesticht door Noren en (dus) ook erg Noors. Dorpje bekeken en naar het hotel gelopen. Alle bagage bijgewerkt, tig emails verwerkt, aan de boeken gewerkt, bijgeslapen en eindelijk weer goed gedoucht………….. Morgen nog een dag uitrusten in Petersburg en dan met 2 ferryboten terug naar het zuiden: Canada. Daar gaan we Jeroen en Lidewij ontmoeten, verheugen we ons erg op. Vervolgens weer op een boottrip met 10 toeristen (Broughton Archipelago bij Vancouver Island). Veel kajakken!! U hoort nog van ons (en Australië begrijpen jullie zijn we bijna vergeten……………).

En voor de zekerheid: met afstand de mooiste trip die we ooit gemaakt hebben, volgend jaar weer………….Alsof je in een programma van Discovery/National Geographic zit. Ontstellend mooie video en foto’s gemaakt. In Australië konden we na bijna 6 weken met moeite (rekken) een toonbare film van 90 minuten maken. Deze 8daagse trip konden we met moeite inkorten tot 90 minuten…………….Zie als voorschotje de foto’s en films op de site. We weten dat het niet mooier gaat worden…………