Week 5: één pareltje
Door: Tineke
16 Juli 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
VOORAF: ZIE WWW.TINEKEMIKE.NL VOOR FOTO'S EN FILMS!!!
Zondag 10 juli 2011
Nog een nacht in Huntsville
Om 19.00 uur was het zover: ik mocht weer naar buiten!! We bleven de hele dag in het hotel om op de computer aan de boeken te werken en ’s avonds gingen we het Alconquin National Park weer in. Maar eerst moesten we tanken. De Mustang reed…..1 op 14!! Dat was dus erg zuinig (voor een zescylinder)!!
Helaas hadden we deze avond qua wild niet zoveel geluk als de vorige avond. We hoorden slechts 1 eland in de struiken, maar zagen er geen. Misschien kwam dit omdat we ietsje vroeger waren dan gister, maar we wilden niet in het donker rijden. Ze hebben hier n.l. geen straatverlichting en de elanden zijn bijna net zo donker als de nacht….
Heel laat belden we nog met Erik, want een van zijn fretten is ziek. Erik opperde het idee van Skype (telefoneren met webcam) en binnen een paar minuten was hij in beeld!! Skype is ook heel makkelijk voor gewone telefoonnummers (en goedkoop): geen telefoonkaarten meer kopen, geen vieze telefooncellen meer en niet telkens lange 0800 nr’s en pincode invoeren….
Maandag 11 juli 2011
Én nog een nacht in Huntsville
We stonden pas om half 9 op, hingen wat op de kamer, Mike maakte een aanpassing op de vakantiesite (link naar Picasa, waar nu de foto’s op staan: véél beter, met diapresentatie!!), we belden met de computer naar huis (skypen!) en gingen rond 15.00 uur de auto in om andere wegen in de omgeving te rijden. Helaas was ook dit niet erg spannend. We reden veel tussen de bomen, op smalle wegen, met best nog wat verkeer (terwijl het nog geen seizoen is) en af en toe uitzicht op de meren.
De automobilisten rijden hier trouwens echt als “malloten”. Ze komen hard achterop rijden, kruipen bijna in je kofferbak en halen dan met grote snelheid in. Vaak over dubbel doorgetrokken strepen. Het is soms echt niet te filmen! Maar ja…je doet er niets aan en dus kachelden wij gewoon rustig door.
Meestal zie je langs de weg wel dode beesten of poep van dieren liggen. Dat zijn dan aanwijzingen dat er wel wild moet zitten, maar hier zie je dat niet. Je ziet zelfs geen eekhoorns of roofvogels! Alleen wat zeemeeuwen en kraaien.
Na het avondeten wandelden we door de Mainstreet. Dit was een gezellige winkelstraat. Zo zagen we wat van Huntsville en hadden meteen weer wat beweging. De straten zijn hier n.l. ook “heuvelachtig” en dat voel je wel in de kuiten!
Dinsdag 12 juli 2011
Huntsville > Montreal: 600 km
Ontario > Quebec
60, 17, 417, 40, 15
Aan de ene kant waren we blij dat we verder konden met de reis, want we waren in Huntsville wel uitgekeken, maar aan de andere kant wisten we dat we de grote stad in moesten: Montreal. Dat vinden we altijd wat minder. Het is lastiger om je hotel te vinden en je moet vaak betalen voor een parkeerplek. Aan de andere kant is het leuk om zo’n bekende stad een beetje te bekijken.
Onderweg naar Montreal (langs de 60) waren we gestopt voor koffie. We waren een landweg opgereden (is lekker rustig) en zaten tegenover elkaar in onze stoeltjes. Zo konden we alle kanten in de gaten houden, want je weet maar nooit wat er uit zo’n maisveld komt zetten. Ziet Mike opeens een vos! En dat vinden we nou leuk!
Aangekomen in Montreal snel gegeten en direct naar het oude centrum, door China Town en een ijsje bij de Mac.
Woensdag 13 juli 2011
We bleven nog een dag in het Best Western Hotel in Montreal. Mike had gister al een gedeelte van zijn boeken ingeleverd en vandaag moest de rest.
Ze hadden hier een goede sportaccomodatie en daar maakten we (dankbaar?) gebruik van.
’s Avonds gingen we het Park du Mont Royal (in de stad) bekijken. Hiervoor moesten we eerst een lange weg (een berg) omhoog lopen en daarna nog verschillende trappen op van samen (ongeveer) 450 treden! Dat was dus een hele klim, maar toen we boven waren, bleek het echt de moeite waard te zijn. Je had een prachtig uitzicht over de stad en je kon (op een bankje zittend) leuk mensen kijken. Het viel op dat het overal erg schoon was (geen zwerfafval en hondepoep) en er vooral jonge mensen rondliepen. De meeste waren aan het sporten en eenmaal boven zagen ze er door de lange klim behoorlijk bezweet uit!
Aan de naam van de berg heeft de stad zijn naam te danken: Mont Royal werd Montreal.
Mike leest altijd de borden die uitleg geven over de plek waar we zijn, maar hier gaat dat niet zo makkelijk. Alles is n.l. in het Frans (ook de verkeersborden). Twee dagen geleden was alles nog Frans én Engels. Gelukkig hadden we een tweetalige plattegrond mee waar het een en ander op uitgelegd stond….
Toen we bijna weer bij het hotel waren, zagen we dat er een paar straten verderop feest was waar een live band speelde. Daar keken we natuurlijk ook even en dat was meteen een leuke afsluiting van de dag!
Donderdag 14 juli 2011
Montreal > Tadoussac: 500 km
Quebec
Het hotel in Montreal (Best Western Europe) ) heeft zich niet van zijn beste kant laten zien. Toen we op de kamer kwamen en naar het toilet gingen, was dit niet echt schoon. Er lagen overal korte zwarte haren en geen grote handdoeken. Later bleek dat de airco ontzettend veel lawaai maakte, de lift wel erg klein was en het parkeren erg duur (40 dollar voor 2 nachten). Het hotel had bv. de tip kunnen geven de auto ergens anders neer te zetten, want later zagen we op korte afstand van het hotel verschillende goedkopere plaatsen. We meldden dit alles bij de balie. Er was weinig aan te doen, maar ze zouden wel meteen de kamer schoon laten maken. Toen we terug kwamen uit de stad, was het maar half gedaan…..
We gingen dan ook graag en vol goede moed op weg naar de volgende kamer. We reden de 138 i.p.v. de 40 (en later ook de 362). De 40 was de snelweg en wij reden dus meer binnendoor: een zwaar golvende weg langs de St. Lawrence (een rivier die steeds breder wordt, tot wel 80 km). Onderweg zagen we veel open auto’s en veel reclame voor whale-watchen. Tadoussac (onze volgende bestemming, aan de St. Lawrence) moet een van de beste plaatsen zijn om veel verschillende soorten walvissen te kunnen zien. En het plaatsje Saint Siméon (waar we doorheen reden) noemen ze de walvishoofdstad.
Onderweg kochten we een groot stokbrood (echt Frans dus!) en aten dit op een terras/groot balkon van ons hotel: het Tadoussac Hotel en het was heel erg schoon en behoorlijk sjiek. Daar zaten wij dus met onze campingbordjes en koelbox… Het smaakte ons voortreffelijk!!
Vrijdag 15 juli 2011
Nog een nacht in Tadoussac (geen straf, want een heel mooi hotel, extreem goede service en ook erg mooi gelegen. Inderdaad een pareltje)
We stonden wat vroeger op, want we gingen om half 9 op whale-watch op de St. Lawrence met een zodiak. Het water was behoorlijk glad en de zon scheen. We waren dus niet bang voor zeeziekte…
We waren rond 12.00 uur terug en besloten meteen nog een keer te gaan, maar dan met de grote boot. Ook dit was een groot succes en daarom stapten we halverwege de terugweg rond 16.00 uur over (weer op de zodiak) om nog een keer mee te kunnen.
We waren zo enthousiast, omdat we én beluga’s én minkywhales én finwhales én bruinvissen én zeehonden zagen!! Het was echt onvoorstelbaar!! ’s Ochtends waren alle beesten nogal rustig. De gids zei ook dat ze vooral lagen te slapen, maar ’s middags waren ze super actief. Vooral de minky’s en de finwhales zwommen door elkaar/bij elkaar en we zagen zeker 10 minky’s bij elkaar. Dat schijnt ook erg bijzonder te zijn. De gids had er nog nooit meer dan 3 bij elkaar gezien. Ook kwamen alle soorten erg dicht bij de boot. Dan zie je pas goed hoe groot ze zijn. En na een tijdje deed de kapitein van de zodiak (op verzoek van Mike) de motor uit. Dan zie je ze niet alleen, maar hoor je ook hun enorme geluid!! Het was jammer dat het donker werd en begon te onweren (en er stond een hele mooie, dubbele regenboog!), anders waren we zeker nog een keer gegaan!!
Op de kamer aten we verse broodjes en yoghurt en begonnen aan het uitzoeken van de foto’s en de film en we konden nog net een plaats reserveren voor de ferry van morgen….
Kort gezegd: als je in het walvisseizoen in de buurt bent: altijd naar Tadoussac!!
Zaterdag 16 juli 2011
Tadoussac > St. Anne Des Monts: 300 km + ferry
138, 132
Vandaag reden we de Walvisroute (route des Baleines). Af en toe had je inderdaad zicht op de St. Lawrence River, maar een walvis zagen we pas (heel in de verte) bij de veerboot. Toch was het een mooie weg met veel bomen en struiken/groen.
We staken de rivier over bij Godbout/Martane. Niet met een gewone veerboot, maar met een ijsbreker! Vandaag was dit eigenlijk niet nodig, want het dooide…. Je moest vooruit bespreken en een andere boot was niet meer te krijgen. We waren eigenlijk te laat en daarom waren we allang blij, dat we naar de overkant konden.
Toen we van de ferry af waren, stonden we na ongeveer 5 minuten rijden voor een verkeerslicht: rood knipperend. Rood betekent ook hier stoppen, dus dat deed ik. Totdat ze achter mij begonnen te toeteren. Knipperen betekende: goed uitkijken en doorrijden. Je moet het maar weten!
In St. Anne Des Monts zochten we ons hotel. (Dit was nog even lastig, want we hadden geen goede route beschrijving). In dit hotel zouden we de rest van de vouchers enz. voor de komende weken krijgen. Toen Mike er om vroeg, wisten ze van niks. Dat was dus balen, maar….wie Mike kent, kent ook de rest van het verhaal. Hij bleef doorvragen/praten en zo gebeurde het dat ze links en rechts gingen bellen en uitvonden, dat er vanaf 4 juli al een pakje op het postkantoor lag! Dit zijn ze gaan halen (gelukkig is alles hier tot laat open, want het was al 19.30) en konden wij rustig slapen, want het was dus inderdaad ons pakje….
De komende dagen moet het echt (veel) mooier worden………….Nova Scotia en later Newfoundland.
Zondag 10 juli 2011
Nog een nacht in Huntsville
Om 19.00 uur was het zover: ik mocht weer naar buiten!! We bleven de hele dag in het hotel om op de computer aan de boeken te werken en ’s avonds gingen we het Alconquin National Park weer in. Maar eerst moesten we tanken. De Mustang reed…..1 op 14!! Dat was dus erg zuinig (voor een zescylinder)!!
Helaas hadden we deze avond qua wild niet zoveel geluk als de vorige avond. We hoorden slechts 1 eland in de struiken, maar zagen er geen. Misschien kwam dit omdat we ietsje vroeger waren dan gister, maar we wilden niet in het donker rijden. Ze hebben hier n.l. geen straatverlichting en de elanden zijn bijna net zo donker als de nacht….
Heel laat belden we nog met Erik, want een van zijn fretten is ziek. Erik opperde het idee van Skype (telefoneren met webcam) en binnen een paar minuten was hij in beeld!! Skype is ook heel makkelijk voor gewone telefoonnummers (en goedkoop): geen telefoonkaarten meer kopen, geen vieze telefooncellen meer en niet telkens lange 0800 nr’s en pincode invoeren….
Maandag 11 juli 2011
Én nog een nacht in Huntsville
We stonden pas om half 9 op, hingen wat op de kamer, Mike maakte een aanpassing op de vakantiesite (link naar Picasa, waar nu de foto’s op staan: véél beter, met diapresentatie!!), we belden met de computer naar huis (skypen!) en gingen rond 15.00 uur de auto in om andere wegen in de omgeving te rijden. Helaas was ook dit niet erg spannend. We reden veel tussen de bomen, op smalle wegen, met best nog wat verkeer (terwijl het nog geen seizoen is) en af en toe uitzicht op de meren.
De automobilisten rijden hier trouwens echt als “malloten”. Ze komen hard achterop rijden, kruipen bijna in je kofferbak en halen dan met grote snelheid in. Vaak over dubbel doorgetrokken strepen. Het is soms echt niet te filmen! Maar ja…je doet er niets aan en dus kachelden wij gewoon rustig door.
Meestal zie je langs de weg wel dode beesten of poep van dieren liggen. Dat zijn dan aanwijzingen dat er wel wild moet zitten, maar hier zie je dat niet. Je ziet zelfs geen eekhoorns of roofvogels! Alleen wat zeemeeuwen en kraaien.
Na het avondeten wandelden we door de Mainstreet. Dit was een gezellige winkelstraat. Zo zagen we wat van Huntsville en hadden meteen weer wat beweging. De straten zijn hier n.l. ook “heuvelachtig” en dat voel je wel in de kuiten!
Dinsdag 12 juli 2011
Huntsville > Montreal: 600 km
Ontario > Quebec
60, 17, 417, 40, 15
Aan de ene kant waren we blij dat we verder konden met de reis, want we waren in Huntsville wel uitgekeken, maar aan de andere kant wisten we dat we de grote stad in moesten: Montreal. Dat vinden we altijd wat minder. Het is lastiger om je hotel te vinden en je moet vaak betalen voor een parkeerplek. Aan de andere kant is het leuk om zo’n bekende stad een beetje te bekijken.
Onderweg naar Montreal (langs de 60) waren we gestopt voor koffie. We waren een landweg opgereden (is lekker rustig) en zaten tegenover elkaar in onze stoeltjes. Zo konden we alle kanten in de gaten houden, want je weet maar nooit wat er uit zo’n maisveld komt zetten. Ziet Mike opeens een vos! En dat vinden we nou leuk!
Aangekomen in Montreal snel gegeten en direct naar het oude centrum, door China Town en een ijsje bij de Mac.
Woensdag 13 juli 2011
We bleven nog een dag in het Best Western Hotel in Montreal. Mike had gister al een gedeelte van zijn boeken ingeleverd en vandaag moest de rest.
Ze hadden hier een goede sportaccomodatie en daar maakten we (dankbaar?) gebruik van.
’s Avonds gingen we het Park du Mont Royal (in de stad) bekijken. Hiervoor moesten we eerst een lange weg (een berg) omhoog lopen en daarna nog verschillende trappen op van samen (ongeveer) 450 treden! Dat was dus een hele klim, maar toen we boven waren, bleek het echt de moeite waard te zijn. Je had een prachtig uitzicht over de stad en je kon (op een bankje zittend) leuk mensen kijken. Het viel op dat het overal erg schoon was (geen zwerfafval en hondepoep) en er vooral jonge mensen rondliepen. De meeste waren aan het sporten en eenmaal boven zagen ze er door de lange klim behoorlijk bezweet uit!
Aan de naam van de berg heeft de stad zijn naam te danken: Mont Royal werd Montreal.
Mike leest altijd de borden die uitleg geven over de plek waar we zijn, maar hier gaat dat niet zo makkelijk. Alles is n.l. in het Frans (ook de verkeersborden). Twee dagen geleden was alles nog Frans én Engels. Gelukkig hadden we een tweetalige plattegrond mee waar het een en ander op uitgelegd stond….
Toen we bijna weer bij het hotel waren, zagen we dat er een paar straten verderop feest was waar een live band speelde. Daar keken we natuurlijk ook even en dat was meteen een leuke afsluiting van de dag!
Donderdag 14 juli 2011
Montreal > Tadoussac: 500 km
Quebec
Het hotel in Montreal (Best Western Europe) ) heeft zich niet van zijn beste kant laten zien. Toen we op de kamer kwamen en naar het toilet gingen, was dit niet echt schoon. Er lagen overal korte zwarte haren en geen grote handdoeken. Later bleek dat de airco ontzettend veel lawaai maakte, de lift wel erg klein was en het parkeren erg duur (40 dollar voor 2 nachten). Het hotel had bv. de tip kunnen geven de auto ergens anders neer te zetten, want later zagen we op korte afstand van het hotel verschillende goedkopere plaatsen. We meldden dit alles bij de balie. Er was weinig aan te doen, maar ze zouden wel meteen de kamer schoon laten maken. Toen we terug kwamen uit de stad, was het maar half gedaan…..
We gingen dan ook graag en vol goede moed op weg naar de volgende kamer. We reden de 138 i.p.v. de 40 (en later ook de 362). De 40 was de snelweg en wij reden dus meer binnendoor: een zwaar golvende weg langs de St. Lawrence (een rivier die steeds breder wordt, tot wel 80 km). Onderweg zagen we veel open auto’s en veel reclame voor whale-watchen. Tadoussac (onze volgende bestemming, aan de St. Lawrence) moet een van de beste plaatsen zijn om veel verschillende soorten walvissen te kunnen zien. En het plaatsje Saint Siméon (waar we doorheen reden) noemen ze de walvishoofdstad.
Onderweg kochten we een groot stokbrood (echt Frans dus!) en aten dit op een terras/groot balkon van ons hotel: het Tadoussac Hotel en het was heel erg schoon en behoorlijk sjiek. Daar zaten wij dus met onze campingbordjes en koelbox… Het smaakte ons voortreffelijk!!
Vrijdag 15 juli 2011
Nog een nacht in Tadoussac (geen straf, want een heel mooi hotel, extreem goede service en ook erg mooi gelegen. Inderdaad een pareltje)
We stonden wat vroeger op, want we gingen om half 9 op whale-watch op de St. Lawrence met een zodiak. Het water was behoorlijk glad en de zon scheen. We waren dus niet bang voor zeeziekte…
We waren rond 12.00 uur terug en besloten meteen nog een keer te gaan, maar dan met de grote boot. Ook dit was een groot succes en daarom stapten we halverwege de terugweg rond 16.00 uur over (weer op de zodiak) om nog een keer mee te kunnen.
We waren zo enthousiast, omdat we én beluga’s én minkywhales én finwhales én bruinvissen én zeehonden zagen!! Het was echt onvoorstelbaar!! ’s Ochtends waren alle beesten nogal rustig. De gids zei ook dat ze vooral lagen te slapen, maar ’s middags waren ze super actief. Vooral de minky’s en de finwhales zwommen door elkaar/bij elkaar en we zagen zeker 10 minky’s bij elkaar. Dat schijnt ook erg bijzonder te zijn. De gids had er nog nooit meer dan 3 bij elkaar gezien. Ook kwamen alle soorten erg dicht bij de boot. Dan zie je pas goed hoe groot ze zijn. En na een tijdje deed de kapitein van de zodiak (op verzoek van Mike) de motor uit. Dan zie je ze niet alleen, maar hoor je ook hun enorme geluid!! Het was jammer dat het donker werd en begon te onweren (en er stond een hele mooie, dubbele regenboog!), anders waren we zeker nog een keer gegaan!!
Op de kamer aten we verse broodjes en yoghurt en begonnen aan het uitzoeken van de foto’s en de film en we konden nog net een plaats reserveren voor de ferry van morgen….
Kort gezegd: als je in het walvisseizoen in de buurt bent: altijd naar Tadoussac!!
Zaterdag 16 juli 2011
Tadoussac > St. Anne Des Monts: 300 km + ferry
138, 132
Vandaag reden we de Walvisroute (route des Baleines). Af en toe had je inderdaad zicht op de St. Lawrence River, maar een walvis zagen we pas (heel in de verte) bij de veerboot. Toch was het een mooie weg met veel bomen en struiken/groen.
We staken de rivier over bij Godbout/Martane. Niet met een gewone veerboot, maar met een ijsbreker! Vandaag was dit eigenlijk niet nodig, want het dooide…. Je moest vooruit bespreken en een andere boot was niet meer te krijgen. We waren eigenlijk te laat en daarom waren we allang blij, dat we naar de overkant konden.
Toen we van de ferry af waren, stonden we na ongeveer 5 minuten rijden voor een verkeerslicht: rood knipperend. Rood betekent ook hier stoppen, dus dat deed ik. Totdat ze achter mij begonnen te toeteren. Knipperen betekende: goed uitkijken en doorrijden. Je moet het maar weten!
In St. Anne Des Monts zochten we ons hotel. (Dit was nog even lastig, want we hadden geen goede route beschrijving). In dit hotel zouden we de rest van de vouchers enz. voor de komende weken krijgen. Toen Mike er om vroeg, wisten ze van niks. Dat was dus balen, maar….wie Mike kent, kent ook de rest van het verhaal. Hij bleef doorvragen/praten en zo gebeurde het dat ze links en rechts gingen bellen en uitvonden, dat er vanaf 4 juli al een pakje op het postkantoor lag! Dit zijn ze gaan halen (gelukkig is alles hier tot laat open, want het was al 19.30) en konden wij rustig slapen, want het was dus inderdaad ons pakje….
De komende dagen moet het echt (veel) mooier worden………….Nova Scotia en later Newfoundland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
