Week 7: puffins, walvissen en andere vogels
Door: Tineke
31 Juli 2011 | Canada, Ottawa
VOORAF: ZIE WWW.TINEKEMIKE.NL VOOR FOTO'S EN FILMS!!!
Puffins, walvissen en andere vogels
Zondag 24 juli 2011
Sidney > Louisbourg > North Sidney > ferry > Channel Port aux Basques: 150 km
We moesten om 17.00 met de ferry mee om in Newfoundland te komen. Omdat we maar 3 kwartier rijden van de veerboot zaten, hadden we dus een flink stuk van de dag om de omgeving te bekijken. We reden daarom naar Louisbourg. Hier is een fort (fort Louisbourg) waar de eerste kolonisten in Nova Scotia aan land kwamen en waar de Engelsen en de Fransen om de macht streden. Je kon hier met een bus naar toe, maar omwille van de tijd bekeken wij het vanuit de verte. Het is onvoorstelbaar dat die kolonisten met hun houten bootjes zo ver kwamen – helemaal de oceaan over zónder tom-tom! En wij maakten ons al druk om de ferry….. (zeeziekte).
We reden ook nog een dirtroad naar een historische inham aan de oceaan. Hier kwam dus ooit de eerste vloot aan van zo’n 1000 strijders…
Verder keken we natuurlijk nog even bij de vuurtoren. Op de plaats van de huidige toren werd al in 1731 de eerste vuurtoren neergezet. Het was een grijze, saaie toren, maar hij werkte wel! Helaas brandde hij na 2 jaar af en moesten ze een nieuwe maken. De fundamenten van die eerste zijn nog wel te zien. De vuurtoren die er nu staat is de vierde sinds toen. Ze doen er dus toch wel lang mee! Later reden we ook nog een route langs de Atlantische oceaan.
Rond 16.00 waren we bij de veerboot. Hier bleek dat hij 3 x per dag ging. Wij hadden graag een middagboot gehad, want dan kom je gunstiger aan. Nu moesten we om 2 uur ’s nachts ons hotel zoeken. Gelukkig lukte dit prima. Het was slechts 4 km vanaf de boot en de bewegwijzering was ok.
Maandag 25 juli 2011
Channel Port aux Basques > Stephensville > Lourdes (!!!) > Rocky Harbour (Gros Morne National Park): 500 km
1, 490, 460, 463, 1, 430
Newfoundland
Toen we vandaag een eindje op weg waren, kregen we allebei eindelijk het gevoel van ruimte en vrijheid. Het verkeer werd rustiger en het landschap leek meer “onbedorven”. Je kon lekker van je afkijken: het landschap was wel heuvelachtig maar open. Je reed niet steeds tussen de bomen en rotsen. Wel kan het hier op sommige stukken zo hard waaien, dat ze de weg afsluiten! En soms zelfs kan de trein niet meer rijden en kunnen zelfs de vrachtwagens omgeblazen worden. We hielden de weersberichten dus maar wel in de gaten…..
En….om ergens te komen, moet je af en toe de snelweg weer op. We reden dus weer naar de 1, de Trans Canadian Highway. Meteen was het weer druk, vooral met vrachtwagens. De grote/lange vrachtwagens verloren vocht en stonken verschrikkelijk naar vis. We vroegen ons al af waar die geur vandaan kwam…..
Zo kwamen we ook in Norris Point. Dit noemen ze het “paradijs om te fotograferen”. Nou, dit klopte zeker wel, want het was een mooi dorpje. Zeker tegen zonsondergang! Uiteindelijk kwamen we net voor donker aan in ons hotel in Rocky Harbor.
Dinsdag 26 juli 2011
Rocky Harbor > St. Anthony > Rocky Harbor: 920 km!
430, 437, 436, 430, 432, 430
Newfoundland
We sliepen nog een nacht in het Ocean View Hotel in Rocky Harbor. We lieten onze bagage staan, maar gingen wel de hele dag met de auto weg. We reden de Viking Route. Deze weg gaat vrijwel alleen maar rechtdoor en heeft mooie uitzichten onderweg, maar weinig wild te zien.
Als je op de landkaart(wereldkaart) kijkt, zie je dat we op de hoogte van België zitten, maar in de Noordzee druiven geen ijsbergen voorbij. Hier wel!! Niet in Rocky Harbor, maar in St. Anthony. Ze hebben hier geen gletsjers, maar de stukken komen uit Groenland. Dat is een aardig stukje weg en het duurt dan ook soms 2 tot 3 jaar voor die enorme stukken ijs hier zijn. Dat geeft een vreemd gevoel…
We bereikten vandaag het noordelijkste puntje van Newfoundland waar je met de auto kunt komen. Zo waren we o.a. in Cape Onion en in Ship Cove. Hier zagen we 3 jonge elanden en dat was natuurlijk erg leuk.
De reis van deze dag zat niet in de reisbeschrijving. Ook niet als tip en dat is jammer, want het was zeker de moeite waard! Misschien was het (tot nu toe) wel een van de mooiste dagen van onze reis hier in het oosten (mits je het weer mee hebt)! Zeker nadat we (na onze picknick) toch nog blows voorbij zagen komen aan de horizon van de Lawrence Bay…….
Woensdag 27 juli 2011
Rocky Harbor > Twillingate: 430 km
430, 1, 340
Newfoundland
Langs de weg die we vandaag reden, zouden heel veel elanden en caribou moeten zitten. We hebben 1 eland gezien. Ver weg aan de rand van een meer. Het gaf een dubbel gevoel, want we willen ze graag langs de kant van de weg zien, maar aan de andere kant: als je ze voor je (open) auto krijgt….. En ook hier rijden de meeste automobilisten veel en veel te hard. Waar je 90 (op zo’n Nederlandse 80km weg) mag, rijden ze zomaar 120 of meer, ook dikke vrachtwagens (met elandenvangers voorop: indrukwekkend gezicht in je achteruitkijkspiegel)!
Zo was het bijna weer een eentonige dag, maar…we zagen rond 16.00 uur een rode vos en ‘s avonds zagen we eindelijk bij de vuurtoren in Twillingate een mooie zonsondergang met veel blows in de oceaan! Zo werd de dag toch nog goed afgesloten!!
Donderdag 28 juli 2011
Nog een dag in Twillingate
Newfoundland
We sliepen in een Bed & Breakfast met 9 kamers (Harbour Lights Inn) De kamer was mooi en het bed prima, maar het was een houten gebouw. Je hoorde van bijna iedereen elke voetstap die ze zetten (en nog veel meer).
We hadden een iceberg/whale-watch besproken voor de middag. Dit veranderde we in een ochtend trip van 9.30, maar door de dichte mist vertrokken we pas om 10.30 uur. We zagen 1 grote ijsberg van heel dichtbij, erg mooi om de te zien (vorm en kleuren). Helaas geen walvissen….
’s Middags kwam er een kinderparade door het dorp (want feest) en ook hier werd het nodige snoepgoed gestrooid. Mike werkte aan zijn boeken. Hier was een goede internetverbinding en hij moet er de laatste hand aan leggen. Ik werkte de achterstand van dit verslag bij, want we liepen 3 dagen achter!!
Het blijft hier trouwens lachen: met een auto/kenteken uit Californië; een petje (gemaakt in China) met ‘Alaska’ erop en op telkens dezelfde vraag antwoorden dat je uit Nederland komt!! Je ziet en hoort de mensen denken….
Vrijdag 29 juli 2011
Twillingate > Charlottetown (in het Terra Nova National Park): 350 km
340, 331, 330, 320, 1
Newfoundland
Na een tijdje rustig richting het zuiden gereden te hebben, stopten we in Musgrove Harbour aan de oceaan voor een eerste koffie. Dit was een prima idee, want we zagen al snel blows in de verte en Minke walvissen heel dichtbij. Je kon die laatste vanaf de kant duidelijk zien en herkennen en er zelfs foto’s van maken.
Toen we later geen koffie, maar een plasstop moesten maken, zagen we de (ons ondertussen) bekende osprey weer op een nest zitten. Het nest hadden ze gebouwd op een daarvoor neergezette paal. Ik denk dat ze dat doen om te voorkomen dat de vogels op de elektriciteitspalen gaan zitten. De jongen waren al zo groot, dat ze zelf aan het rondvliegen waren. Ze waren met z’n vieren en ze maakten behoorlijk wat lawaai! Dit was bij het plaatsje Greenspond, een plek waar je (op het hoogste punt van het dorp) een mooi uitzicht over de oceaan en het dorp had. We hebben er, zittend in de zon, uitgebreid van genoten!
De Golf van Labrador en de Atlantische Oceaan komen hier bij elkaar en dat maakt dat er veel voedsel zit op het “raakvlak”. Daar komen de walvissen natuurlijk op af! En dat was te zien, want ook bij onze volgende stops zagen we heel veel blows en met de verrekijker en het fototoestel kon je zelfs de staarten zien!
Op de doorgaande wegen heb je steeds de angst dat er een eland de weg op schiet en pas je constant je snelheid aan. Er moeten er hier genoeg zitten, maar gelukkig hebben we ze op deze manier nog niet gezien !!
Zaterdag 30 juli 2011
1, 233, 230, 235, 230: 350 km
Newfoundland
We bleven nog een nacht in het Clode Sound Motel in Charlottetown (een prima jaren 60 hotel, zonder internet) en gingen daarom de omgeving verkennen. We reden naar Musgravetown, Southern Bay, Trinity, Elliston, Bonavista, Cape Bonavista, Duntara, Tickle Cove, Summerville en weer terug naar Charlottetown. Dit was een rondje over Bonavista Peninsula. We bekeken veel haventjes, reden door de dorpjes en keken zoveel mogelijk uit over de oceaan. Niet overal maar wel heel vaak zag je blows van walvissen!
Bij Cape Bonavista bekeken we de vuurtoren, maar hier moest je overal waar je naar binnen wilde betalen. Zelfs in de souvenirswinkel. Dat was erg vreemd. Gelukkig hoefde je niet voor het parkeren te betalen! We zagen ook hier blows in het water puffins op een eilandje. Maar….hier kon je ze niet zo goed zien als in Elliston. Daar kwamen we net vandaan en hebben de mooiste foto’s en films kunnen maken van honderden puffins. Het waren er echt ongelooflijk veel en zo mooi van kleur! Het leek wel een zwerm insekten! Een jongen die op Newfoundland woonde, vertelde dat hij om 3 uur ’s nachts was opgestaan, 3 uur had gereden, want de wind was goed! Er stond n.l. een zuidenwind en dan landen de puffins ook daar waar de mensen staan om naar ze te kijken. Hij wist dat!! Zo kwamen ze dus erg dichtbij en kon je prachtige foto’s maken. Zijn lens was overigens nog veel groter (en ook veel zwaarder) dan de onze!
Het vreemde was dat er niets in de reisbeschrijving stond over deze machtig mooie vogelkijkplek (en mooie omgeving). Wij vonden het in ieder geval supermooi!! Zo mooi, dat we vergaten om naar de walvissen op de achtergrond te kijken……..
’s-Avonds voor het eerst in ruim 6 weken uit eten gegaan in ons hotel (waar we net voor donker terug waren), smaakte prima.
Zondag 31 juli 2011
1, 80, 74, 71, 1, 11, 10
Newfoundland
Inmiddels een aardig beeld van Newfoundland gekregen. Een groot bergachtig eiland met daar dwars doorheen een drukke snelweg (Trans Canada Highway). Erg groen. Veel bomen. En bloemen, zoals vingerhoedskruid, lupine en fireweed. Tig meren en rivieren met forel en zalm. Weinig toeristen uit het buitenland, terwijl toch zeker de moeite waard.
Regenachtige dag. Veel mist ook. Zondag, dus weinig tot geen vrachtwagens. Erg fijn want we rijden een groot stuk over de 1 (Trans Canada Highway), geen fijne weg om op te rijden zoals we al eerder schreven.
In Hearts Content kwam destijds de eerste trans-Atlantische (telefoon)kabel aan land.
Vandaag niet het mooiste deel wat we gezien hebben. Aan het einde van de middag kwamen we aan op Cape Spear. Meest oostelijk gelegen op het Amerikaanse continent. 16000 km gereden……. Toen we uit de auto stapte direct de vraag ‘did you drove all the way from California’. Toen we bevestigend antwoordde: ‘well, you are still together’. Dat hebben we maar als een compliment opgevat.
Ook op Cape Spear: regen en mist. Mike dacht dat hij walvissen hoorde, we zagen ze niet. Tot er ééntje wel heel dicht langs de kust in de mist opdook. Vervolgens een halfuurtje van het geluid van blows genoten. Heel vreemd om die vanuit de mist te horen en niets te zien. Ook hier veel puffins, maar nu zwemmend/drijvend/duikend in/op de oceaan (vlak langs de kust net te zien). Rond 5 uur in ons hotel: Bears Cove Inn te Witless Bay (geen bear gezien overigens hier in het oosten). Morgen op whalewatch, dan per ferry (16 uur) terug naar Nova Scotia.
Puffins, walvissen en andere vogels
Zondag 24 juli 2011
Sidney > Louisbourg > North Sidney > ferry > Channel Port aux Basques: 150 km
We moesten om 17.00 met de ferry mee om in Newfoundland te komen. Omdat we maar 3 kwartier rijden van de veerboot zaten, hadden we dus een flink stuk van de dag om de omgeving te bekijken. We reden daarom naar Louisbourg. Hier is een fort (fort Louisbourg) waar de eerste kolonisten in Nova Scotia aan land kwamen en waar de Engelsen en de Fransen om de macht streden. Je kon hier met een bus naar toe, maar omwille van de tijd bekeken wij het vanuit de verte. Het is onvoorstelbaar dat die kolonisten met hun houten bootjes zo ver kwamen – helemaal de oceaan over zónder tom-tom! En wij maakten ons al druk om de ferry….. (zeeziekte).
We reden ook nog een dirtroad naar een historische inham aan de oceaan. Hier kwam dus ooit de eerste vloot aan van zo’n 1000 strijders…
Verder keken we natuurlijk nog even bij de vuurtoren. Op de plaats van de huidige toren werd al in 1731 de eerste vuurtoren neergezet. Het was een grijze, saaie toren, maar hij werkte wel! Helaas brandde hij na 2 jaar af en moesten ze een nieuwe maken. De fundamenten van die eerste zijn nog wel te zien. De vuurtoren die er nu staat is de vierde sinds toen. Ze doen er dus toch wel lang mee! Later reden we ook nog een route langs de Atlantische oceaan.
Rond 16.00 waren we bij de veerboot. Hier bleek dat hij 3 x per dag ging. Wij hadden graag een middagboot gehad, want dan kom je gunstiger aan. Nu moesten we om 2 uur ’s nachts ons hotel zoeken. Gelukkig lukte dit prima. Het was slechts 4 km vanaf de boot en de bewegwijzering was ok.
Maandag 25 juli 2011
Channel Port aux Basques > Stephensville > Lourdes (!!!) > Rocky Harbour (Gros Morne National Park): 500 km
1, 490, 460, 463, 1, 430
Newfoundland
Toen we vandaag een eindje op weg waren, kregen we allebei eindelijk het gevoel van ruimte en vrijheid. Het verkeer werd rustiger en het landschap leek meer “onbedorven”. Je kon lekker van je afkijken: het landschap was wel heuvelachtig maar open. Je reed niet steeds tussen de bomen en rotsen. Wel kan het hier op sommige stukken zo hard waaien, dat ze de weg afsluiten! En soms zelfs kan de trein niet meer rijden en kunnen zelfs de vrachtwagens omgeblazen worden. We hielden de weersberichten dus maar wel in de gaten…..
En….om ergens te komen, moet je af en toe de snelweg weer op. We reden dus weer naar de 1, de Trans Canadian Highway. Meteen was het weer druk, vooral met vrachtwagens. De grote/lange vrachtwagens verloren vocht en stonken verschrikkelijk naar vis. We vroegen ons al af waar die geur vandaan kwam…..
Zo kwamen we ook in Norris Point. Dit noemen ze het “paradijs om te fotograferen”. Nou, dit klopte zeker wel, want het was een mooi dorpje. Zeker tegen zonsondergang! Uiteindelijk kwamen we net voor donker aan in ons hotel in Rocky Harbor.
Dinsdag 26 juli 2011
Rocky Harbor > St. Anthony > Rocky Harbor: 920 km!
430, 437, 436, 430, 432, 430
Newfoundland
We sliepen nog een nacht in het Ocean View Hotel in Rocky Harbor. We lieten onze bagage staan, maar gingen wel de hele dag met de auto weg. We reden de Viking Route. Deze weg gaat vrijwel alleen maar rechtdoor en heeft mooie uitzichten onderweg, maar weinig wild te zien.
Als je op de landkaart(wereldkaart) kijkt, zie je dat we op de hoogte van België zitten, maar in de Noordzee druiven geen ijsbergen voorbij. Hier wel!! Niet in Rocky Harbor, maar in St. Anthony. Ze hebben hier geen gletsjers, maar de stukken komen uit Groenland. Dat is een aardig stukje weg en het duurt dan ook soms 2 tot 3 jaar voor die enorme stukken ijs hier zijn. Dat geeft een vreemd gevoel…
We bereikten vandaag het noordelijkste puntje van Newfoundland waar je met de auto kunt komen. Zo waren we o.a. in Cape Onion en in Ship Cove. Hier zagen we 3 jonge elanden en dat was natuurlijk erg leuk.
De reis van deze dag zat niet in de reisbeschrijving. Ook niet als tip en dat is jammer, want het was zeker de moeite waard! Misschien was het (tot nu toe) wel een van de mooiste dagen van onze reis hier in het oosten (mits je het weer mee hebt)! Zeker nadat we (na onze picknick) toch nog blows voorbij zagen komen aan de horizon van de Lawrence Bay…….
Woensdag 27 juli 2011
Rocky Harbor > Twillingate: 430 km
430, 1, 340
Newfoundland
Langs de weg die we vandaag reden, zouden heel veel elanden en caribou moeten zitten. We hebben 1 eland gezien. Ver weg aan de rand van een meer. Het gaf een dubbel gevoel, want we willen ze graag langs de kant van de weg zien, maar aan de andere kant: als je ze voor je (open) auto krijgt….. En ook hier rijden de meeste automobilisten veel en veel te hard. Waar je 90 (op zo’n Nederlandse 80km weg) mag, rijden ze zomaar 120 of meer, ook dikke vrachtwagens (met elandenvangers voorop: indrukwekkend gezicht in je achteruitkijkspiegel)!
Zo was het bijna weer een eentonige dag, maar…we zagen rond 16.00 uur een rode vos en ‘s avonds zagen we eindelijk bij de vuurtoren in Twillingate een mooie zonsondergang met veel blows in de oceaan! Zo werd de dag toch nog goed afgesloten!!
Donderdag 28 juli 2011
Nog een dag in Twillingate
Newfoundland
We sliepen in een Bed & Breakfast met 9 kamers (Harbour Lights Inn) De kamer was mooi en het bed prima, maar het was een houten gebouw. Je hoorde van bijna iedereen elke voetstap die ze zetten (en nog veel meer).
We hadden een iceberg/whale-watch besproken voor de middag. Dit veranderde we in een ochtend trip van 9.30, maar door de dichte mist vertrokken we pas om 10.30 uur. We zagen 1 grote ijsberg van heel dichtbij, erg mooi om de te zien (vorm en kleuren). Helaas geen walvissen….
’s Middags kwam er een kinderparade door het dorp (want feest) en ook hier werd het nodige snoepgoed gestrooid. Mike werkte aan zijn boeken. Hier was een goede internetverbinding en hij moet er de laatste hand aan leggen. Ik werkte de achterstand van dit verslag bij, want we liepen 3 dagen achter!!
Het blijft hier trouwens lachen: met een auto/kenteken uit Californië; een petje (gemaakt in China) met ‘Alaska’ erop en op telkens dezelfde vraag antwoorden dat je uit Nederland komt!! Je ziet en hoort de mensen denken….
Vrijdag 29 juli 2011
Twillingate > Charlottetown (in het Terra Nova National Park): 350 km
340, 331, 330, 320, 1
Newfoundland
Na een tijdje rustig richting het zuiden gereden te hebben, stopten we in Musgrove Harbour aan de oceaan voor een eerste koffie. Dit was een prima idee, want we zagen al snel blows in de verte en Minke walvissen heel dichtbij. Je kon die laatste vanaf de kant duidelijk zien en herkennen en er zelfs foto’s van maken.
Toen we later geen koffie, maar een plasstop moesten maken, zagen we de (ons ondertussen) bekende osprey weer op een nest zitten. Het nest hadden ze gebouwd op een daarvoor neergezette paal. Ik denk dat ze dat doen om te voorkomen dat de vogels op de elektriciteitspalen gaan zitten. De jongen waren al zo groot, dat ze zelf aan het rondvliegen waren. Ze waren met z’n vieren en ze maakten behoorlijk wat lawaai! Dit was bij het plaatsje Greenspond, een plek waar je (op het hoogste punt van het dorp) een mooi uitzicht over de oceaan en het dorp had. We hebben er, zittend in de zon, uitgebreid van genoten!
De Golf van Labrador en de Atlantische Oceaan komen hier bij elkaar en dat maakt dat er veel voedsel zit op het “raakvlak”. Daar komen de walvissen natuurlijk op af! En dat was te zien, want ook bij onze volgende stops zagen we heel veel blows en met de verrekijker en het fototoestel kon je zelfs de staarten zien!
Op de doorgaande wegen heb je steeds de angst dat er een eland de weg op schiet en pas je constant je snelheid aan. Er moeten er hier genoeg zitten, maar gelukkig hebben we ze op deze manier nog niet gezien !!
Zaterdag 30 juli 2011
1, 233, 230, 235, 230: 350 km
Newfoundland
We bleven nog een nacht in het Clode Sound Motel in Charlottetown (een prima jaren 60 hotel, zonder internet) en gingen daarom de omgeving verkennen. We reden naar Musgravetown, Southern Bay, Trinity, Elliston, Bonavista, Cape Bonavista, Duntara, Tickle Cove, Summerville en weer terug naar Charlottetown. Dit was een rondje over Bonavista Peninsula. We bekeken veel haventjes, reden door de dorpjes en keken zoveel mogelijk uit over de oceaan. Niet overal maar wel heel vaak zag je blows van walvissen!
Bij Cape Bonavista bekeken we de vuurtoren, maar hier moest je overal waar je naar binnen wilde betalen. Zelfs in de souvenirswinkel. Dat was erg vreemd. Gelukkig hoefde je niet voor het parkeren te betalen! We zagen ook hier blows in het water puffins op een eilandje. Maar….hier kon je ze niet zo goed zien als in Elliston. Daar kwamen we net vandaan en hebben de mooiste foto’s en films kunnen maken van honderden puffins. Het waren er echt ongelooflijk veel en zo mooi van kleur! Het leek wel een zwerm insekten! Een jongen die op Newfoundland woonde, vertelde dat hij om 3 uur ’s nachts was opgestaan, 3 uur had gereden, want de wind was goed! Er stond n.l. een zuidenwind en dan landen de puffins ook daar waar de mensen staan om naar ze te kijken. Hij wist dat!! Zo kwamen ze dus erg dichtbij en kon je prachtige foto’s maken. Zijn lens was overigens nog veel groter (en ook veel zwaarder) dan de onze!
Het vreemde was dat er niets in de reisbeschrijving stond over deze machtig mooie vogelkijkplek (en mooie omgeving). Wij vonden het in ieder geval supermooi!! Zo mooi, dat we vergaten om naar de walvissen op de achtergrond te kijken……..
’s-Avonds voor het eerst in ruim 6 weken uit eten gegaan in ons hotel (waar we net voor donker terug waren), smaakte prima.
Zondag 31 juli 2011
1, 80, 74, 71, 1, 11, 10
Newfoundland
Inmiddels een aardig beeld van Newfoundland gekregen. Een groot bergachtig eiland met daar dwars doorheen een drukke snelweg (Trans Canada Highway). Erg groen. Veel bomen. En bloemen, zoals vingerhoedskruid, lupine en fireweed. Tig meren en rivieren met forel en zalm. Weinig toeristen uit het buitenland, terwijl toch zeker de moeite waard.
Regenachtige dag. Veel mist ook. Zondag, dus weinig tot geen vrachtwagens. Erg fijn want we rijden een groot stuk over de 1 (Trans Canada Highway), geen fijne weg om op te rijden zoals we al eerder schreven.
In Hearts Content kwam destijds de eerste trans-Atlantische (telefoon)kabel aan land.
Vandaag niet het mooiste deel wat we gezien hebben. Aan het einde van de middag kwamen we aan op Cape Spear. Meest oostelijk gelegen op het Amerikaanse continent. 16000 km gereden……. Toen we uit de auto stapte direct de vraag ‘did you drove all the way from California’. Toen we bevestigend antwoordde: ‘well, you are still together’. Dat hebben we maar als een compliment opgevat.
Ook op Cape Spear: regen en mist. Mike dacht dat hij walvissen hoorde, we zagen ze niet. Tot er ééntje wel heel dicht langs de kust in de mist opdook. Vervolgens een halfuurtje van het geluid van blows genoten. Heel vreemd om die vanuit de mist te horen en niets te zien. Ook hier veel puffins, maar nu zwemmend/drijvend/duikend in/op de oceaan (vlak langs de kust net te zien). Rond 5 uur in ons hotel: Bears Cove Inn te Witless Bay (geen bear gezien overigens hier in het oosten). Morgen op whalewatch, dan per ferry (16 uur) terug naar Nova Scotia.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
