Week 9: bijna sneeuw..........
Door: Tineke
12 Augustus 2011 | Canada, Ottawa
VOORAF: ZIE WWW.TINEKEMIKE.NL VOOR FOTO'S EN FILMS!!!
Zondag 7 augustus 2011
Digby/Smith Cove > Wolfville: 200 km
1, 101, 201, 221,
Nova Scotia
We reden vandaag pas om 10.30 bij het hotel weg. Zo laat zijn we nog nooit geweest! Gelukkig hoefden we deze dag maar zo’n 150 km te rijden naar de volgende slaapplek en dus hadden we tijd genoeg. Daarom belden we eerst met onze ouders (via skype op de pc: heel goedkoop én makkelijk!!).
We reden door een boerenlandschap langs de Bay of Fundy door de Annapolis Valley. Het uitzicht was prima: groen, heuvelachtig boerenlandschap en open. Je kon lekker van je af kijken. Het weer zat ook mee. We konden zelfs met open dak rijden! Dat was een feestje voor de neus, want veel gras was net gemaaid! Onderweg fotografeerden we verschillende huizen, want die waren vaak of erg mooi of bijzonder.
We reden naar Harbourville: een mooi vissersdorpje met haven (en groot eb-vloed verschil). Vervolgens naar een uitzichtpunt (The Lookoff) met een prachtig uitzicht over de hele vallei. Zo zag je pas goed hoe groot/ver het allemaal was en ondertussen aten we een lekker ijsje (homemade!).
In het vissersdorpje Halls Harbour kon je goed het verschil tussen eb en vloed zien. Het was wel mistig, maar de rode zandbanken waren goed zichtbaar.
Onderweg kochten we maar weer eens aardbeien voor bij het avondeten…….
De kamer waar we sliepen was okee. Alleen het bed was wat klein en hard!
Maandag 8 augustus 2011
Wolfville > Hopewell Cape: 400 km
101, 104, 114
Nova Scotia > New Brunswick
Vandaag hadden we slechts één regenbui en die duurde ongeveer van 8 uur ‘s morgens tot 8 uur ’s avonds. Dit hadden we nog niet zo gehad en dus was het een bijzondere dag…….
Onderweg zagen we wilde Canadese ganzen, een adelaar en een hert. Dat was dus in ieder geval iets! Verder zagen we veel Nederlandse namen op de brievenbussen langs de weg, zoals bv. Krol, Henkhorst en Stokdijk. Het zijn geen namen zoals Jansen, maar toch komt het erg Nederlands over. En overal zag je het grote eb en vloed verschil in de rivieren en in de kleinere baaien. Het gaf steeds weer een vreemd gevoel dat er in korte tijd zoveel water verplaatst kan worden. In het visitercenter (een nagemaakte vuurtoren) in Burncoat gaven ze hier uitleg over (over de stand van de zon, de maan en de aarde ten opzichte van elkaar).
De oude auto’s namen vandaag ook weer toe en 2x zagen we zelfs een ouderwets nagemaakt benzinestation met oude borden van Gulf, Texaco enz.!
’s Avonds aten we in het Broadleaf Guest Ranch Restaurant. Dit was een gezellige tent en slechts 10 minuten van onze kamer vandaan. Het eten smaakte prima.
We sliepen in een echte Bed en Breakfast: Innisfree in Hopewell Cape met hele aardige eigenaars!
Dinsdag 9 augustus 2011
Hopewell Cape
New Brunswick
We bleven 2 nachten op dezelfde plek en hadden zo lekker de tijd om een paar belangrijke plekken te bekijken i.v.m. het extreme verschil (14 meter!!) tussen eb en vloed. Eerst gingen we naar Hopewell Rocks. Om 9 uur ’s ochtends was hier het water op z’n hoogst. We moesten dus even opschieten, want we wilden hier graag foto’s van maken. Om ongeveer 12 uur gingen we weer terug om de lage waterstand te fotograferen en je kon dan op de bodem van de baai lopen. Dit deden we natuurlijk ook. Het was een vreemd gezicht. Alle rotsen stonden opeens “bloot” en leken veel groter/massaler! Als je hier bent, moet je dat eigenlijk wel gedaan en gezien hebben.
Tussen de waterstanden in gingen we naar een kerkhof. Daar zat n.l. een nest met jonge adelaars. We hebben daar wel een uur gezeten (op zonde stoeltjes tussen de graven….) en genoten van die jonge beesten. Ze waren best al groot, maar vlogen nog niet (één was er wel aan het oefenen met zijn vleugels). Af en toe kwam de moeder (of vader) wat te eten brengen en vloog dan meteen weer weg. Het nest was te klein (of de jongen te groot) om er allemaal in te zitten. Helaas was het moeilijk foto’s maken. De beesten waren te donker en ze zaten hoog in een boom en daardoor moest je tegen het licht in filmen/fotograferen. Zo kreeg je alleen maar silhouetten en geen duidelijke foto’s/film.
In de tuin van de Bed en Breakfast vlogen wel honderd kolibries rond. Je hoorde ze steeds langs zoemen/brommen (als insecten). Er hingen veel voedersilo’s en daar kwamen ze natuurlijk op af. Erg leuk om naar te kijken.
We aten op de kamer en daarna reden we naar Cape St. Mary. Bij het strand zat een hele grote groep sandpipers. Dit zijn kleine vogels met aan de bovenkant meer zwart en aan de onderkant meer wit. Ze vliegen meestal in hele grote groepen heen en weer van het strand naar/boven het water en weer terug. De kleine groepen die je ziet, sluiten zich aan bij de grote groep. De kleur van de vogels geeft een speciaal effect bij het vliegen: je ziet óf een donkere wolk óf een zilverkleurige (witte) wolk heen en weer gaan. Het lijkt wel of ze een leider hebben, want als er één omkeert, gaan ze allemaal en daardoor verandert dus de kleur!
Na dit spektakel reden we nog naar de vuurtoren. Helaas was de weg hier naar toe langer dan we dachten en was het hek bij de toren dicht!
Woensdag 10 augustus 2011
Hopewell Cape > Edmundston/St. Jacques: 500 km
114, 1, 10, 2
New Brunswick > Quebec
Het zou volgens de voorspellingen een droge dag moeten worden, maar dat ging helaas niet door. Kort nadat we weer op weg waren, begon het te regenen en dat ging zo’n beetje de hele dag door (met ook heel zware buiten en daardoor een auto fors tegen de vangrails, net voor ons). “Gelukkig” was het een dag met weinig bezienswaardigheden onderweg en hoefden we dus niet vaak de auto uit! Wel bekeken we in Hartland de langste en oudste overdekte brug ter wereld. Hij is in 1899 gebouwd en is 391 meter lang. Door de overdekking lijkt het net een tunnel. Je ziet in de brug ook niet dat je over water gaat.
We aten bij de Subway en sliepen in Auberge les Jardins Inn in Sainte Jacques. Die naam deed ons (natuurlijk) denken aan het hondje van eerder deze vakantie….. (poor Jacques).
Donderdag 11 augustus 2011
St. Jacques > Tadoussac: 230 km
Quebec
Toen we opstonden regende het nog steeds…. Toch zaten we om 8 uur in de auto, want we moesten om 11.30 bij de ferry zijn (van Trois Pistoles naar Les Escoumins). Het is bij de veerboot ongeveer als bij vliegen: je moet 3 kwartier van te voren aanwezig zijn. Als je er niet op tijd bent, kunnen ze je plek aan iemand geven zonder reservering. Wij waren er al om 10.30 en dat was ook nog eens de “oude” tijd. Omdat we eigenlijk op de terugweg zijn naar San Francisco (het westen) gingen we weer door een tijdgrens. De klok ging een uur terug. We waren dus ruim op tijd bij de ferry!
Op de boot was het koud en winderig. Je kon wel naar binnen, maar daar word je vaak niet goed van de warme en andere luchten! We bleven dus dapper buiten. Gelukkig was het regenen opgehouden. Wat erg vervelend was (onderweg en op de veerboot), was dat de meeste mensen hier geen Engels spreken of (waarschijnlijk) niet wíllen spreken! Een bepaalde groep mensen willen graag een soort van Franse provincie en vertikken het om zich verstaanbaar te maken. Dat laatste deden wij dus ook! Trouwens….het Frans wat we op de MAVO leerden, is al weer zo’n 10 jaar geleden!
Tijdens de oversteek zagen we wat bruinvissen, minke’s en beluga’s (witte walvis) zwemmen. Dat was weer even een opsteker!
Aan de overkant moesten we nog 40 km rijden naar hotel Tadoussac. Dit ging erg vlot. We hadden daardoor nog ruim de tijd om een whalewatch te doen. Mike regelde dit zo, dat we de volgende keren voor half geld mochten!! Zo zie je maar weer dat een “brutaal” mens de halve wereld heeft……
We zaten hier n.l. twee nachten en hebben 3 whalewatchen gedaan.
Tijdens de 1e whalewatch werd de zee steeds wilder en de golven werden steeds hoger. Toch hebben we het allebei gered: Mike zonder pilletje, ik met… We zagen verschillende minke’s en enkele vinwalvissen. Het viel op dat er veel bootjes af kwamen op de walvissen. Eigenlijk wordt er veel (foto en film)jacht op ze gemaakt.
We aten stokbrood met paté op de kamer en gingen op tijd naar bed. We waren flink moe van deze dag (en van het pilletje)!
Vrijdag 12 augustus 2011
Tadoussac
We sliepen nog een nacht in hetzelfde hotel. Zo konden we gemakkelijk nog 2 whalewatches doen. De boot/haven is maar 10 minuten lopen vanaf het hotel. De eerste keer gingen we om 9.30 met de grote boot. De tweede keer gingen we om 16.00 uur met de zodiac. Je moet je dan wat eerder melden, omdat je dan een speciaal regenpak aan moet. Helaas regende het zo goed als de hele dag en dat is niet zo best voor de foto- en filmapparatuur. Er zaten wel heel veel minkes en finwhales en enkele beluga’s. De minkes waren erg druk (met eten) en soms zag je ze wel half boven het water uit. Je kon hun tekening dan goed zien. Helaas was ik steeds te laat met fotograferen, maar deze beesten zijn ook erg onvoorspelbaar. Je weet nooit waar ze boven komen.
Vanaf morgen gaan we richting het westen. Daar verheugen we ons op. We rijden dan door de “onderkant” van Canada. Dit hebben we nog nooit eerder gezien en er moet onmetelijk veel boerenlandschap te zien zijn in Ontario, Manitoba en Saskatchewan. Daarna gaan we door Montana, Wyoming en Yellowstone……naar San Francisco. We verheugen ons er op (ook op de droogte en warmte). Daarna begint een nieuw avontuur in West Canada en Alaska, maar dat duurt nog even voordat het zover is……….
Zondag 7 augustus 2011
Digby/Smith Cove > Wolfville: 200 km
1, 101, 201, 221,
Nova Scotia
We reden vandaag pas om 10.30 bij het hotel weg. Zo laat zijn we nog nooit geweest! Gelukkig hoefden we deze dag maar zo’n 150 km te rijden naar de volgende slaapplek en dus hadden we tijd genoeg. Daarom belden we eerst met onze ouders (via skype op de pc: heel goedkoop én makkelijk!!).
We reden door een boerenlandschap langs de Bay of Fundy door de Annapolis Valley. Het uitzicht was prima: groen, heuvelachtig boerenlandschap en open. Je kon lekker van je af kijken. Het weer zat ook mee. We konden zelfs met open dak rijden! Dat was een feestje voor de neus, want veel gras was net gemaaid! Onderweg fotografeerden we verschillende huizen, want die waren vaak of erg mooi of bijzonder.
We reden naar Harbourville: een mooi vissersdorpje met haven (en groot eb-vloed verschil). Vervolgens naar een uitzichtpunt (The Lookoff) met een prachtig uitzicht over de hele vallei. Zo zag je pas goed hoe groot/ver het allemaal was en ondertussen aten we een lekker ijsje (homemade!).
In het vissersdorpje Halls Harbour kon je goed het verschil tussen eb en vloed zien. Het was wel mistig, maar de rode zandbanken waren goed zichtbaar.
Onderweg kochten we maar weer eens aardbeien voor bij het avondeten…….
De kamer waar we sliepen was okee. Alleen het bed was wat klein en hard!
Maandag 8 augustus 2011
Wolfville > Hopewell Cape: 400 km
101, 104, 114
Nova Scotia > New Brunswick
Vandaag hadden we slechts één regenbui en die duurde ongeveer van 8 uur ‘s morgens tot 8 uur ’s avonds. Dit hadden we nog niet zo gehad en dus was het een bijzondere dag…….
Onderweg zagen we wilde Canadese ganzen, een adelaar en een hert. Dat was dus in ieder geval iets! Verder zagen we veel Nederlandse namen op de brievenbussen langs de weg, zoals bv. Krol, Henkhorst en Stokdijk. Het zijn geen namen zoals Jansen, maar toch komt het erg Nederlands over. En overal zag je het grote eb en vloed verschil in de rivieren en in de kleinere baaien. Het gaf steeds weer een vreemd gevoel dat er in korte tijd zoveel water verplaatst kan worden. In het visitercenter (een nagemaakte vuurtoren) in Burncoat gaven ze hier uitleg over (over de stand van de zon, de maan en de aarde ten opzichte van elkaar).
De oude auto’s namen vandaag ook weer toe en 2x zagen we zelfs een ouderwets nagemaakt benzinestation met oude borden van Gulf, Texaco enz.!
’s Avonds aten we in het Broadleaf Guest Ranch Restaurant. Dit was een gezellige tent en slechts 10 minuten van onze kamer vandaan. Het eten smaakte prima.
We sliepen in een echte Bed en Breakfast: Innisfree in Hopewell Cape met hele aardige eigenaars!
Dinsdag 9 augustus 2011
Hopewell Cape
New Brunswick
We bleven 2 nachten op dezelfde plek en hadden zo lekker de tijd om een paar belangrijke plekken te bekijken i.v.m. het extreme verschil (14 meter!!) tussen eb en vloed. Eerst gingen we naar Hopewell Rocks. Om 9 uur ’s ochtends was hier het water op z’n hoogst. We moesten dus even opschieten, want we wilden hier graag foto’s van maken. Om ongeveer 12 uur gingen we weer terug om de lage waterstand te fotograferen en je kon dan op de bodem van de baai lopen. Dit deden we natuurlijk ook. Het was een vreemd gezicht. Alle rotsen stonden opeens “bloot” en leken veel groter/massaler! Als je hier bent, moet je dat eigenlijk wel gedaan en gezien hebben.
Tussen de waterstanden in gingen we naar een kerkhof. Daar zat n.l. een nest met jonge adelaars. We hebben daar wel een uur gezeten (op zonde stoeltjes tussen de graven….) en genoten van die jonge beesten. Ze waren best al groot, maar vlogen nog niet (één was er wel aan het oefenen met zijn vleugels). Af en toe kwam de moeder (of vader) wat te eten brengen en vloog dan meteen weer weg. Het nest was te klein (of de jongen te groot) om er allemaal in te zitten. Helaas was het moeilijk foto’s maken. De beesten waren te donker en ze zaten hoog in een boom en daardoor moest je tegen het licht in filmen/fotograferen. Zo kreeg je alleen maar silhouetten en geen duidelijke foto’s/film.
In de tuin van de Bed en Breakfast vlogen wel honderd kolibries rond. Je hoorde ze steeds langs zoemen/brommen (als insecten). Er hingen veel voedersilo’s en daar kwamen ze natuurlijk op af. Erg leuk om naar te kijken.
We aten op de kamer en daarna reden we naar Cape St. Mary. Bij het strand zat een hele grote groep sandpipers. Dit zijn kleine vogels met aan de bovenkant meer zwart en aan de onderkant meer wit. Ze vliegen meestal in hele grote groepen heen en weer van het strand naar/boven het water en weer terug. De kleine groepen die je ziet, sluiten zich aan bij de grote groep. De kleur van de vogels geeft een speciaal effect bij het vliegen: je ziet óf een donkere wolk óf een zilverkleurige (witte) wolk heen en weer gaan. Het lijkt wel of ze een leider hebben, want als er één omkeert, gaan ze allemaal en daardoor verandert dus de kleur!
Na dit spektakel reden we nog naar de vuurtoren. Helaas was de weg hier naar toe langer dan we dachten en was het hek bij de toren dicht!
Woensdag 10 augustus 2011
Hopewell Cape > Edmundston/St. Jacques: 500 km
114, 1, 10, 2
New Brunswick > Quebec
Het zou volgens de voorspellingen een droge dag moeten worden, maar dat ging helaas niet door. Kort nadat we weer op weg waren, begon het te regenen en dat ging zo’n beetje de hele dag door (met ook heel zware buiten en daardoor een auto fors tegen de vangrails, net voor ons). “Gelukkig” was het een dag met weinig bezienswaardigheden onderweg en hoefden we dus niet vaak de auto uit! Wel bekeken we in Hartland de langste en oudste overdekte brug ter wereld. Hij is in 1899 gebouwd en is 391 meter lang. Door de overdekking lijkt het net een tunnel. Je ziet in de brug ook niet dat je over water gaat.
We aten bij de Subway en sliepen in Auberge les Jardins Inn in Sainte Jacques. Die naam deed ons (natuurlijk) denken aan het hondje van eerder deze vakantie….. (poor Jacques).
Donderdag 11 augustus 2011
St. Jacques > Tadoussac: 230 km
Quebec
Toen we opstonden regende het nog steeds…. Toch zaten we om 8 uur in de auto, want we moesten om 11.30 bij de ferry zijn (van Trois Pistoles naar Les Escoumins). Het is bij de veerboot ongeveer als bij vliegen: je moet 3 kwartier van te voren aanwezig zijn. Als je er niet op tijd bent, kunnen ze je plek aan iemand geven zonder reservering. Wij waren er al om 10.30 en dat was ook nog eens de “oude” tijd. Omdat we eigenlijk op de terugweg zijn naar San Francisco (het westen) gingen we weer door een tijdgrens. De klok ging een uur terug. We waren dus ruim op tijd bij de ferry!
Op de boot was het koud en winderig. Je kon wel naar binnen, maar daar word je vaak niet goed van de warme en andere luchten! We bleven dus dapper buiten. Gelukkig was het regenen opgehouden. Wat erg vervelend was (onderweg en op de veerboot), was dat de meeste mensen hier geen Engels spreken of (waarschijnlijk) niet wíllen spreken! Een bepaalde groep mensen willen graag een soort van Franse provincie en vertikken het om zich verstaanbaar te maken. Dat laatste deden wij dus ook! Trouwens….het Frans wat we op de MAVO leerden, is al weer zo’n 10 jaar geleden!
Tijdens de oversteek zagen we wat bruinvissen, minke’s en beluga’s (witte walvis) zwemmen. Dat was weer even een opsteker!
Aan de overkant moesten we nog 40 km rijden naar hotel Tadoussac. Dit ging erg vlot. We hadden daardoor nog ruim de tijd om een whalewatch te doen. Mike regelde dit zo, dat we de volgende keren voor half geld mochten!! Zo zie je maar weer dat een “brutaal” mens de halve wereld heeft……
We zaten hier n.l. twee nachten en hebben 3 whalewatchen gedaan.
Tijdens de 1e whalewatch werd de zee steeds wilder en de golven werden steeds hoger. Toch hebben we het allebei gered: Mike zonder pilletje, ik met… We zagen verschillende minke’s en enkele vinwalvissen. Het viel op dat er veel bootjes af kwamen op de walvissen. Eigenlijk wordt er veel (foto en film)jacht op ze gemaakt.
We aten stokbrood met paté op de kamer en gingen op tijd naar bed. We waren flink moe van deze dag (en van het pilletje)!
Vrijdag 12 augustus 2011
Tadoussac
We sliepen nog een nacht in hetzelfde hotel. Zo konden we gemakkelijk nog 2 whalewatches doen. De boot/haven is maar 10 minuten lopen vanaf het hotel. De eerste keer gingen we om 9.30 met de grote boot. De tweede keer gingen we om 16.00 uur met de zodiac. Je moet je dan wat eerder melden, omdat je dan een speciaal regenpak aan moet. Helaas regende het zo goed als de hele dag en dat is niet zo best voor de foto- en filmapparatuur. Er zaten wel heel veel minkes en finwhales en enkele beluga’s. De minkes waren erg druk (met eten) en soms zag je ze wel half boven het water uit. Je kon hun tekening dan goed zien. Helaas was ik steeds te laat met fotograferen, maar deze beesten zijn ook erg onvoorspelbaar. Je weet nooit waar ze boven komen.
Vanaf morgen gaan we richting het westen. Daar verheugen we ons op. We rijden dan door de “onderkant” van Canada. Dit hebben we nog nooit eerder gezien en er moet onmetelijk veel boerenlandschap te zien zijn in Ontario, Manitoba en Saskatchewan. Daarna gaan we door Montana, Wyoming en Yellowstone……naar San Francisco. We verheugen ons er op (ook op de droogte en warmte). Daarna begint een nieuw avontuur in West Canada en Alaska, maar dat duurt nog even voordat het zover is……….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
